Αυτό δεν είναι ποίημα...

Στον σκοτεινό λαβύρινθο του χρόνου,

επιτάφιο θα το ονομάσουν.

Μια ωδή θανάτου, ξεπλυμένη με αναμνήσεις.

Σε φιλώ, σε ποθώ.

Γιατί η ζωή είναι ανεμοσκόρπισμα,

και την δωδεκάτη ωρα ανασαίνω.

Αυτήν την στερνή, πικρή ανάσα του φιλιού σου.

Όλοι είναι εδω.

Για μένα ανταμώσανε οι νεκροί απόψε όλοι.

Το χέρι μου κράτα και μην το αφήνεις.

Στην παγωνιά του τέλους, την ευχή μου παραδίδω.

Για καλύτερες ημέρες.

Πάνε όλες.

Τις έγραψα.

 Όλοι είναι εδω απόψε.

Οι λέξεις μου στάζουν διάφανα στα μάτια τους.

Είμαι πλήρης.