Περαστικές Ομοβροντίες

Σε τζάμι επάνω.

Κολλάει το βλέμμα.

Περαστικές ομοβροντίες,

χαμένων ψυχών.

Βουλιάζουμε.

Στην απάνθρωπη δυσπλασία,

της ψυχής μας.

Έργο ημιτελές.

Που είσαι κτίστη;

Που είσαι Πατέρα;

Μόνο βροχή στέλνεις.

Μόνο σιωπή.

Τα δάκρυα δεν ξεπλένουν.

Κυλάει το σκότος.

Νωχελικά.

Ωμά.

Λάμψεις/ψυχές/μάτια

στο σκότος δοσμένα.

Κολλάει το βλέμμα.

Απόψε με θλίψη.

Δυο μάτια σου λένε,

όσα τα χείλη δεν είπανε ποτέ.

Σ'αγαπάω/μου λείπεις/φοβάμαι/

πονάω/κλαίω/γιατί

Ας είναι αυτή η κηδεία μας.

Και ο επιτάφιος μας.

Μύρισε η γαζία στην γωνία.

Στο τζάμι έμεινε το αποτύπωμα.

Της καταραμένης/άδοξης/πουτάνας/

ψυχής μου.

Σ'αγαπώ/Σε μισώ/

Λάμψη

Κρότος

Δεν φοβάμαι..

δεν φοβάμαι σου λέω,

μη γεράσω

μη σαπίσω

μην ψοφήσω στην πέτρινη άκρη ενός δρόμου,

αυτού του δρόμου..

Τίποτα δεν φοβάμαι.

Μόνο τη γαμημένη ώρα φοβάμαι

που τα χέρια μου θα τρέμουν,

τα χείλη σου θα σβήνουν..

Ούτε να σ' αγκαλιάσω ίσως δεν θα μπορώ,

να σε αγγίξω,

να σε φιλήσω,

να σε γευτώ.

Και ίσως τότε..

τα μάτια μας δεν θα γνωρίζουν,

τ' αυτιά μας δεν θ' ακούνε.

Δεν φοβάμαι,

δεν φοβάμαι σου λέω,

πάρε με έξω

έξω στα χωράφια του μυαλού σου

σαν ένα άλογο κουτσό να με τελειώσεις.

Με φιλί στερνό.

Δίχως αντίο.

Οι λέξεις γι'αυτό που νιώθω..

δεν αρκούν όλου του κόσμου οι λέξεις..

Θα σε ξαναβρώ.

Να το ξέρεις πως θα σε ξαναβρώ, δεν φοβάμαι.

Και ας μου πάρει τα άστρα,

κι ας μου πάρει το σύμπαν και την κόλαση ακόμα.

Θα σε ξαναβρώ.

Και νέος πάλι θα σε δω.

Να σε ακούσω μόνο λίγο.

Να σε γευτώ.

''Πουτάνα ζωή, την κέρδισες πάλι αυτή τη μάχη''.

(Ένα σημείωμα έγραφε δίπλα στο κομοδίνο)

-ΚΡΟΤΟΣ-

Πνιγμός

Τι περίεργο πράγμα η αγάπη.
Σαν την θάλασσα.
Αν δεν ξέρεις κολύμπι.
Καταδικασμένος είσαι.
Να πνιγείς.