Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012


Αγαπητές φίλες και φίλοι μόλις ενημερώθηκα ενα πολύ δυσάρεστο γεγονός.
Εντελώς ξαφνικά το κατάστημα στο οποίο θα πραγματοποιούσαμε την παρουσίαση του βιβλίου μας έκλεισε σήμερα το μεσημέρι μετά απο εισαγγελική παρέμβαση! Το γεγονός αυτό δεν το περίμενε κανένας ομολογουμένως και μας έχει αφήσει μουδιασμένους. Δυστυχώς και επείδη ο χρόνος πιέζει, μετά απο αναζήτηση την τελευταία στιγμή δεν κατέστει δυνατό να βρεθεί κατάστημα για να μεταφερθεί η παρουσίαση. ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ η παρουσίαση του βιβλίου. Θέλω να ζητήσω προσωπικά συγνώμη απο όλους όσους σκόπευαν να έρθουν. Το άισθημα της ντροπής και της έλλειψης φερεγγυότητας που αισθάνομαι είναι μονάχα η κορυφή μιας χιονοστοιβάδας άσχημων συναισθημάτων. Δυστυχώς θα πρέπει να ζητάμε και τα φορολογικά στοιχεία των καταστημάτων που θέλουμε να παρουσιάζουμε την δουλειά μας εδω που φθάσαμε. Εκ μέρους μου, της Δέσποινας Παπαδοπούλου και του εκδοτικού μας οίκου σας ζητώ ταπεινά συγνώμη. Για οτιδήποτε βρίσκομαι στην διάθεση σας. Σιάκας Κωνσταντίνος.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Παράδεισος


Μια χούφτα ο παράδεισος.
Που την κρατάς στον δρόμο και πηγαίνεις.
Τολμηρά και άφοβα μπροστά.
Και η ζωή στάζει φως σε κάθε νέα λησμονιά.
Ας πουληθούμε απόψε πάλι.
Λίγες λέξεις πάνω στην πιάτσα του έρωτα.
Και 'συ μπροστά πηγαίνεις άφοβα.
Μα πίσω σου με κάθε βήμα αφήνεις,
κομμάτια την καρδιά σου.
Βυθίζεσαι.
Χαμηλά με λέξεις μαχαίρια που τελειωμό δεν έχουν.
Ας πουλήσουμε απόψε την ψυχή.
Και επιγραφή ας σηκώσουμε φωτεινή.
Εδώ κείτεται μια χούφτα παράδεισος.
Πάρε ανάσα.
Πάρε.
Και προχώρα άφοβα μπροστά.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Παρουσίαση Βιβλίου









Η Δέσποινα Παπαδοπούλου και ο Κωνσταντίνος Σιάκας σας προσκαλούμε στην παρουσίαση της ποιητικής μας συλλογής, Χάρτινες Ψυχές στο Libro Cafebar restaurant στην οδό Ασκληπιού 9 (δίπλα απο την πολιτεία) στην Αθήνα. Ελπίζουμε να σας συναντήσουμε απο κοντά, να γνωριστούμε και να αφήσουμε την ποίηση να μας ενώσει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Σας περιμένουμε με μεγάλη χαρά!

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Τι ψάχνεις να βρείς;


Τις νύχτες ονειρεύομαι.
Εκείνη την γάτα που δεν μπήκα καν,
στον κόπο απ'το δέντρο να κατεβάσω.
Εκείνα τα αστέρια για τα οποία αδιαφόρησα.
Και τους φίλους μου που πλήγωσα.
Κάπου εκεί στο όνειρο θυμάμαι κάτι αγάπες.
Και τι αγάπες!
Για αγάπες σαν και τούτες γέμισαν βιβλιοθήκες.
Και γκρεμίστηκαν καρδιές.
Κάπου κοντά στο ξύπνημα.
Εκείνη την μαγική ώρα όπου το υποσυνείδητο.
Διαλέγει να μιλήσει.
Αναρωτιέμαι ο φουκαράς ποια είναι η πραγματική μου φύση.
Τι γυρεύω και τι είμαι.
Ξυπνάω.
Τρίβω δύο μάτια κουρασμένα.
Άλλη μια μέρα ξεκινάει.
Μια γάτα νιαουρίζει στο δρομάκι.
Κάτι αστέρια δραπετεύουν.
Και στο γραφείο μου χαμογελούν πρόσωπα τυπωμένα σε χαρτί.
Τις νύχτες ονειρεύομαι.
Μα την μέρα αδιαφορώ.
Άνθρωπος.
Τι ψάχνεις να βρείς;

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012



Το βιβλίο μας, Χάρτινες Ψυχές τώρα και στο Amazon για τους φίλους στο εξωτερικό. Οι συγγραφείς σας ευχαριστούμε για την αγάπη και την στήριξη σας. Να είστε πάντα καλά.




http://www.amazon.co.uk/Xartines-Psyxes-Despoina-Papadopoulou-Konstantinos/dp/9609607934/ref=sr_1_167?ie=UTF8&qid=1350776804&sr=8-167

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Le grande evasion



Ήρθε η ώρα να αποδράσουμε.
Χωρίς οίκτο, χωρίς δισταγμό.
Πίσω την μοίρα μας την άδικη να αφήσουμε.
Άγιο θράσος θα είναι αυτό.
Γιατί, ποιός ξέφυγε απο δαύτη;
Θα έπνιγες τα πάντα σε μια θάλασσα;
Την ψυχή σου να λυτρώσεις;
Πές μου εγκάρδιε και μοναδικέ αμαρτωλέ.
Εώς πού θα έφθανες απο την μοίρα να γλυτώσεις;
La grande evasion.
Άγιο όνειρο είναι αυτό.

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Κρατήσου


Σε κύματα θα έρθω να σαρώσω όλα εκείνα.
Που την ψυχή σου αποτελούν και διαστέλλουν.
Αστερισμοί και σύμπαντα καινούργια.
Απο το κύμα ανάσα θα ρουφήξουν.
Κρατήσου απο πάνω μου.
Γιατί παρόλο κύμα αγριεμένο που θα είμαι.
Αγάπη σαν κανένα θα σου δώσω.
Και μην φοβάσαι.
Ένα.
Δύο.
Τρία.
Απλώνεται το κύμα εμπρός σου.
Κρατήσου.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012


Απο σήμερα αγαπητές φίλες και φίλοι κυκλοφορούν οι Χάρτινες Ψυχές στα βιβλιοπωλεία. Συγκεκριμένα στην Αθήνα θα βρείτε το βιβλίο στα εξής σημεία στην τιμή των 9 ευρώ:

ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ -ΓΕΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ,  Ιπποκράτους 10 Αθήνα 10679, τηλ.2103607876, fax: 2103638489
ΣΙΜΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ & Σια Ο.Ε., Μαυροκορδάτου 9, Αθήνα 10678, τηλ. 2103830491, fax: 2103831450
ΤΖΑΝΑΚΑΚΗΣ Ε. & Σία Ε.Ε. «Παρ' Ημίν», Χαρ. Τρικούπη 11α, 106 78 - Αθήνα τηλ.:2103811201, 2103802542

Επίσης στον ΚΟΡΑΗ στο Χαλάνδρι και στα βιβλιοπωλεία της ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ καθώς επίσης και στο βιβλιοπωλείο ΠΟΛΙΤΕΙΑ.


Για τους φίλους απο Θεσσαλονίκη τα βιβλία  υπάρχουν στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ καθώς επίσης και στα βιβλιοπωλεία της ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ.

Και στο βιβλιοπωλείο ΨΑΡΑΣ


Επίσης έχετε την δυνατότητα να το παραγγείλετε απευθείας απο το site http://www.ocelotos.gr του εκδοτικού μας οίκου.

Για όποιον φίλο δεν βολεύουν οι παραπάνω τρόποι μπορεί να βρεί το βιβλίο απευθείας απο εμάς.


Θα θέλαμε σε αυτο το σημείο να σας ευχαριστήσουμε όλους μέσα απο την καρδιά μας και να σας ενημερώσουμε οτι θα ακολουθήσουν πολύ σύντομα 3 παρουσιάσεις. Στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη καθώς και αν επιτρέψει ο χρόνος θα γίνει μια παρουσίαση στην Νέα Ϋόρκη για τους εκεί ομογενείς φίλους αλλά και συγγενείς. Οι Χάρτινες Ψυχές ταξιδεύουν απο σήμερα χάρη σε εσάς και γι'αυτό σας ευχαριστούμε.

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012


Κυκλοφορεί τις προσεχείς ημέρες η κοινή ποιητική συλλογή της Δέσποινας Παπαδοπούλου και του  Κωνσταντίνου Σιάκα απο τις εκδόσεις Οσελότος. Νεότερα σύντομα...



Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Μετάνοια


Κράτα το.
Στο χέρι σου.
Είναι μικρό.
Μπουμπούκι.
Και προσευχήσου.
Γι'αυτά.
Που ποτέ.
Δεν πρόλαβες.
Να μετανιώσεις.

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Άγια πληρότητα



Η αγιότητα της ύπαρξης σου φωτίζει το σκοτάδι της δικής μου.
Λάμπεις όπως στα χέρια σε κρατώ και ανάσα δεν λαμβάνω.
Παροξυσμός.
Τρέμουν τα χέρια στο άγγιγμα σου.
Μαρτύριο.
Να βρίσκομαι στην παρουσία του Θεού μου.
Η μάλλον της απόδειξης πως εκείνος είναι αληθινός.
Δάκρυα.
Τα χείλη σου επάνω στα δικά μου.
Και σβύνω.
Τι νόημα έχει τώρα πιά;
Τώρα ο κύκλος έχει κλείσει.
Πληρότητα.
Μου την έδωσες.
Και 'γώ σε αντάλλαγμα αφήνω την ψυχή μου.
Στα χέρια σου.
Ταξίδι.
Είμαι στα Ηλύσια.
Είμαι μαζί σου.
Για πάντα.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Ταξιδιώτες του Αυγούστου


Ένα ποίημα από τους:
Γιάννα Καπερνέκα & Κωνσταντίνο Σιάκα.

Αν δεν είσαι ταξιδιώτης του Αυγούστου.
Ξεκίνα τώρα διαδρομές με το μυαλό.
Εκεί τα όρια θα δείχνουν ανεξάντλητα.
Και η πορεία θα σου δείξει , τόπο μαγικό.
Το χάρτη αν έχασες, έλα και τα μάτια κλείσε.
Ξέρει η διαίσθηση καλά να σ΄ οδηγεί,
Μην σπαταλάς βηματισμούς στο να εμμένεις,
Σε μια πραγματικότητα σκληρή.
Εκεί το ρίσκο η καρδιά σου δεν το νιώθει.
Το βιώνει ανάλαφρα, και μυστηριακά.
Δε σε πειράζει να 'χεις βρει συνταξιδιώτη
Στης φαντασίας τα ταξίδια τα μοναχικά. 
Στα πρέπει μην διστάσεις και στα όνειρα μπροστά μην φοβηθείς.
Στην κάθε μέρα αμα δειλιάζεις μονάχος μες το χάος θα βρεθείς.
Μικρή είναι η ρημάδα και να την ζήσεις πρέπει ζωηρά.
Ζωή θαρρώ πως την βαφτίσανε μα δεν σίγουρος δεν είμαι τώρα πιά.
Κάποιες φορές με ψέμα μοιάζει.
Και νόημα δεν βρίσκω πουθενά.
Αλλά τουλάχιστον είναι δικό μου.
Ετούτο το μυαλό εκεί ψηλά.
Φώλιασε τις σκέψεις σου.
Σκέπασε τες στοργικά.
Και ξεκίνα εδώ μαζί μας.
Ταξίδια υπνωτικά.
Έλα λοιπόν, και ας μοιάζεις να διστάζεις,
Θα βρεις κατάλυμα μακριά όπου και αν θες.
Πέρα μακριά ή εδώ κοντά.
Στης φαντασίας τα ταξίδια τα μοναδικά. 

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Απουσία

Είμαι εδώ.
Με ακούς;
Μετράω τις νιφάδες, τις σταγόνες ακόμη και τα φύλλα.
Τα βλέπω να πέφτουν και στο χώμα πάνω να πεθαίνουν.
Μάλλον νεκρά θα ήταν πρίν την πτώση.
Μακάβριο θέαμα να τα κοιτώ.
Το αθόρυβο ουρλιαχτό της πεταλούδας που γεννιέται μου τρυπάει τα αυτιά.
Που είσαι;
Τρεμοπαίζουν απόψε οι εφιάλτες σαν κασέτα χαλασμένη.
Το σαξόφωνο του μαύρου τραγουδιάρη γρατζουνάει.
Που είσαι;
Η άμμος του χρόνου δεν χωρά απο την στενωπό ετούτη.
Και 'γω γονατίζω απο έλλειψη.
Τα πήρες όλα.
Και την λεβεντιά και την παρουσία.
Γρατζουνάει το σαξόφωνο απόψε.
Ίσως έρθεις.
Ίσως όχι.
Τι σημασία έχει.
Αυτά που έχασα ποτέ δεν θα τα ξαναβρώ.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Προστάτης


Στους εφιάλτες σου μέσα θα κρυφτώ.
Και στις σκιές σου μάρτυρας καρτερικός θα υπάρξω.
Μα ξέρεις το γιατί.
Μην με ρωτάς.
Εκεί που γελάνε οι φόβοι σου θα τρέξω.
Ανάμεσα σε 'κείνους και σε σένα να βρεθώ.
Το θαύμα σου να προφυλάξω από κακό.
Στους εφιάλτες σου μέσα θα βουτήξω.
Και με ελπίδα φωτεινή θα πολεμήσω.
Και αν τύχει και κερδίσω θαρρώ πως λεύτερη θα είσαι.
Μαζί μου να διαβαίνεις.
Αν πάλι πέσω σαν ήρωας του Ομήρου.
Δεν πειράζει.
Στην αγκαλιά σου πάλι θα βρίσκομαι.
Στις σκιές σου.
Στους εφιάλτες σου.
Ξέρεις το γιατί.
Μην μου ζητάς τα λόγια.
Είναι η ζωή μικρή.
Και το συναίσθημα μεγάλο.
Και 'γω μονάχα μια ζωή την έχω. 

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Ψυχές παλιές


Ψυχές παλιές κλεισμένες σε νέων μορφές.
Αγναντεύουν το χθές με λαχτάρα γεννημένη στο προσκεφάλι.
Της ελπίδας.
Ψυχές δακρυσμένες απο αυτά που δεν ζούνε.
Και απο την σοφία στην ματιά που ήρθε απρόσμενα.
Και ανηλεώς ξαφνικά και ανήθικα.
Μην κρύβεις τον ήλιο απο τα μάτια μου είπε μία απο αυτές.
Την μέρα πραγματοποιούνται τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος σου.
Τα μάτια ανοιχτά να έχεις.
Τους υπαίτιους καθαρά να τους κοιτάς.
Σε λίγο θα σας βρώ του απαντώ.
Σε λίγο θα ανταμώσουμε.
Ψυχές παλιές και γερασμένες.
Σε σώματα νέων.
Στα σώματα εκείνων.
Στα σώματα μας.
Φώς.
Βάζω το χέρι.
Να βλέπω δεν θέλω.



Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Σκακιέρα



Αναρωτιέμαι ποιό πιόνι την θέση μου να πήρε.
Στο παιχνίδι της σκιάς και του φωτός.
Στην μάχη που μαίνεται μεσ'της καρδιάς το μάυρο πέπλο.
Στης καρδιάς σου το ζοφερό λιοπύρι.
Σκακιέρα τελικά η ζωή.
Και 'μείς μονάχα πιόνια στο παιχνίδι των λυγμών.
Των στιγμών και των ερώτων.
Πιόνια ασπρόμαυρα στα χέρια των μοιρών.
Άσπλαχνε μοιραγέτη Δία.
Βαρέθηκα στα χέρια σου να χάνω την αγάπη και το σθένος.
Υποτάσσομαι.
Στην μοίρα άλλο δεν εναντιώνομαι.
Στην θέληση σου πιστός θα παραμείνω.
Πιστός σε σένα και σε εκείνη.
Πιστός.

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Παράσημα


Κράτα τα περήφανα και φανερά τα λάθη σου.
Μπροστά στο στήθος για να φαίνονται.
Είναι τα παράσημα σου και οι ουλές σου.
Ναι, καλά με άκουσες.
Είναι οι ουλές που δείχνουν οτι πληγώθηκες.
Και τα παράσημα τι είναι θα ρωτήσεις σίγουρα.
Παράσημα όχι γιατί διέπραξες λάθος.
Όχι, όχι.
Παράσημα γιατί τόλμησες να αποτύχεις.
Πού;
Εκεί που άλλοι δεν προσπάθησαν καν φυσικά.
Να ζείς μετανοιωμένος, ναι.
Αλλά να έχεις και λόγο να μετανιώνεις.
Αυτά είναι τα παράσημα σου.
Φόρα τα με περηφάνεια και ντροπή.
Να τα βλέπουν όλοι και να λένε.
Τον βλέπεις αυτόν;
Αυτός τόλμησε...

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Στηρίζουμε τους ανθρώπους του e-charity magazine σε αυτόν τον διαγωνισμό ποίησης, φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Τα πρώτα ποιήματα θα βραβευθούν και το βραβείο θα πάει για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Συμμετέχω με το δικό μου ποίημα, Άνθρωπε. Το ποίημα με τα περισσότερα Likes κερδίζει. Αξίζει τον χρόνο μας εφ'όσον είναι για φιλανθρωπικό σκοπό. Εμπρός φίλοι μου! Πάμε!


http://www.e-charity.gr/final.php?id=721&tef=May&y=2012

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Γυάλινη φυλακή



Ακούς αυτό το απόκοσμο ξύσιμο στο τζάμι;
Πάλι η ψυχή μου αγριεύει νομίζω.
Θαρρώ πως θα σπάσει απόψε το γυαλί.
Και θα δραπετεύσει.
Βέβαια, το ίδιο είπα και εχθές.
Και προχθές.
Απο τότε που έφυγες μετράω τα ραγίσματα στο τζάμι.
Χιλιάδες, σαν τις βρόχινες σταγόνες που ραγίζουν τον δρόμο έξω.
Αλλά νομίζω πως απόψε θα θρυμματίσω το γυαλι οριστικά.
Θα μπορούσες να πείς πως θα ελευθερωθεί η ψυχή μου.
Αλλά ξέρεις τι νομίζω;
Καμιά ψυχή απο τον έρωτα λευτεριά δεν βρίσκει.
Και αν σου την κλέψουν μια φορά, τότε καταδικασμένος είσαι.
Να ψάχνεις την ψυχή σου σε κάθε αγκαλιά.
Σε κάθε φιλί και δάκρυ.
Κλεμμένη καθώς είναι.
Και όλες οι γυάλινες φυλακές που φτιάχνεις να σπάσουν.
Λευτεριά κακόμοιρε ποτέ δεν θα βρείς.
Πάλι η ψυχή μου αγριεύει νομίζω.
Να σπάσω το γυαλί;
Η Σκλαβωμένος και άψυχος να παραμείνω;

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Ευχή και κατάρα


Ευχή σου δίνω και κατάρα.
Να διαβείς στους δρόμους που περπάτησα.
Και κάθε στίγμα μου να νιώσεις.
Σε κάθε νεκρή και άσπλαχνη ανατολή που έλειπες.
Να καθήσεις στους κήπους τους νεκρούς.
Εκεί που πέθαναν οι σπόροι της καρδιάς που φύτεψα για σένα.
Και για μένα.
Κολύμπα αν αντέχεις στους ωκεανούς της μοναξιάς που έπλευσα.
Και βρές στα κύματα ανάμεσα την τύχη σου η το τέλος.
Και αν όλα αυτά καταφέρεις και διαβείς.
Και ακόμα θάρρος στην καρδιά σου παραμένει.
Στο τέλος του δρόμου θα με βρείς.
Στα χέρια να κρατώ την καρδιά μου.
Κουρασμένη απο ένα ταξίδι.
Βουβή απο τον θάνατο.
Πνιγμένη απο αγάπη.
Τότε θα με καταλάβεις.
Τότε μόνο.
Και να θυμάσαι.
Είμαι όλα αυτά που ποτέ σου δεν θα ζήσεις με εμένα συντροφιά.
Είμαι η ευχή σου και συνάμα η κατάρα η γλυκειά.

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Χαραμάδα


Τι φοβάσαι να δείς αν κρυφοκοιτάξεις;
Μέσα απο τις χαραμάδες τι ιστορία θα ξετυλίξεις;
Τα γεμάτα περιέργεια μάτια σου διψούν.
Μια ζωή να ανακαλύπτουν μυστήρια.
Και φώς στις σκιές να ρίχνουν.
Τώρα γιατί διστάζεις;
Η ζωή που τόσο αγαπάς κρύβεται απο πίσω.
Όλοι οι Θεοί και οι δαίμονες.
Και οι ψευδαισθήσεις που έτρεφες για χρόνια.
Όλα εκεί είναι.
Στις χαραμάδες απο πίσω να σιγοκάινε στις αμαρτίας την φωτιά.
Αλλά εσύ φοβάσαι.
Απο μια τόσο δα τρυπούλα να κοιτάξεις.
Το εαυτό σου μήπως δείς.
Τα λάθη και τα πάθη σου.
Να καίγονται αργά και ολοκληρωτικά.
Μην φοβάσαι να κοιτάξεις τις επιλογές σου.
Μην φοβάσαι να αντικρύσεις την αλήθεια.
Όλα στην ζωή σου είναι εκεί που πρέπει να είναι.
Κοίτα και απο κάποια χαραμάδα φώς θα μπαίνει.
Εκείνη την χαραμάδα σπάστην με τόλμη.
Και άσε το φώς να πλημμυρίσει και ελπίδα να γεννήσει.
Αλλά κοίτα.
Μην φοβάσαι.
Δεν με βλέπεις που καίγομαι στις φλόγες;
 

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Λέξεις

Το νέο έχει δικαίωμα στην αιωνιότητα.
Το παλιό και γερασμένο όχι.
Γι'αυτό πές μου.
Ποιά λέξη θε να γίνει ο φονιάς σου;
Η Αγάπη που σκοτώνει αδιακρίτως;
Η μήπως το Ψέμα που είναι τόσο συνηθισμένο;
Διάλεξε και πές μου.
Εγώ για μένα ξέρω.
Διαλέγω την Ελπίδα.
Άλλωστε μου αρέσει να με σκοτώνει ξανά και ξανά.
Και 'γω να την πιστεύω κάθε φορά απο την αρχή.
Γιατί αν μια λέξη σε σκοτώσει νέο, αθάνατος θα γίνεις.
Αλλά αν σε σκοτώσει γέρο και ξεχασμένο μην περιμένεις τίποτα.
Λήθη και θρήνος.
Διάλεξε μια λέξη.
 

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Διαφυγή


Ήταν βράδυ όταν ξεφύγαν απο το βάρος των σκοτεινών ονείρων τους.
Όταν τα σώματα ηδονικά σκορπούσαν ευλογία.
Ήταν βράδι και έξω έβρεχε.
Κάθε σταγόνα πρελούδιο ευτυχίας.
Κάθε σταγόνα ανάμνηση επώδυνη.
Ήταν μαζί.
Έκλαιγε ο ουρανός εκείνη την μοιραία νύχτα.
Λες και ήξερε.
Πώς ετούτη την νύχτα των ποθητών εραστών.
Υπήρχε μόνο μια επιλογή.
Αυτή της διαφυγής.
Της μεγάλης εξόδου.
Έτσι και αυτοί διέφυγαν τυλιγμένοι σε χέρια ερωτικά.
Διέφυγαν.
Έξω έβρεχε.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Πουλόβερ


Γίνε ο κόσμος που ονειρεύτηκες.
Πιάσε τα όνειρα και τράβηξε τα στην ζωή σου.
Και πλέξε πουλόβερ με ελπίδα και χαρά.
Τις κρύες νύχτες του χειμώνα να ζεσταίνεσαι.
Και τι έγινε αν πέσεις;
Έχεις λόγο στα πόδια σου να σηκωθείς.
Ανάστημα να υψώσεις περήφανο και μπροστά να κινηθείς.
Ρίχνοντας που και που μια ματιά πίσω.
Τα λάθη σου να βλέπεις.
Ποτε μην ξεχαστείς.
Και γίνεις ο κόσμος που φοβήθηκες.
Ο Κόσμος που στα όνειρα σου πέθανε.
Πριν καν προσπαθήσεις την μαγεία του να ζωντανέψεις.
Με πίστη.
Με αγάπη.
Με ζωή.
Ντύσου με το πουλόβερ της ζωής σου απόψε.
Έχει κρύο στον κόσμο.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Της ψυχής η αξία


Κοιτάω πράγματα πολύτιμα και με αξία.
Ανεκτίμητη στον ήλιο απλωμένη να γυαλίζει.
Τι αξία...
Και τι ευγενική που είναι η ανθρώπινη ψυχή!
Αναρωτιέμαι την ευγένεια και την λατρεία που τοποθετεί.
Όταν σαν ματωμένο κτήνος περπάτει ο άνθρωπος σε εκείνα.
Τα πολύτιμα και λατρεμένα πράγματα που τόσο αγαπά.
Αυτά που κοιτώ με μάτια ιδρωμένα.
Θα έλεγα δάκρυα, μα στάζουν πορφυρό.
Αίμα κλαίω μαζί με τους Θεούς.
Αυτά που τόσο αγαπούμε να διαλύουμε με δύναμη φριχτή.
Πράγματι.
Δέος προκαλεί και πόνο τρομερό.
Να βλέπω τις ψυχές μας να ακροβατούν στης λογικής τα όρια.
Θιασώτης της παράνοιας κάλιο να'μαι.
Τον παρανοικό γνωρίζεις να αποφύγεις.
Τον δήθεν λογικό και χρυσαφένιο άνθρωπο όμως πως;
Να κρύβει ξέρει καλά τις προθέσεις.
Και σε εκτίμηση ψευδή να κρύβει την σαπίλα.
Τι ευγενική που είναι η ανθρώπινη ψυχή!
Την έμαθα καλά.
Να την προσέχεις θέλει.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Αχόρταγος

Όνειρα σπαρμένα στα χωράφια της ψυχής μας.
Εφιάλτες θερισμένοι που την ψυχή μας κόβουν.
Στα δύο.
Δώσ'μου λίγο ουρανό.
Μήπως και την γή αντέξω.
Δωσ'μου λίγη ελπίδα.
Για να μην την κλέψω απο άλλον.
Δώσ'μου, δώσ'μου, δώσ'μου.
Και ποτέ να μην ξεχνάς.
Πως είμαι αδηφάγο κτήνος εγώ ο άνθρωπος.
Και πως όσο εσύ μου δίνεις, τόσο εγώ θα θέλω και άλλα.

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Μικρούλης


Μακάρι να ήμουνα μικρούλης.
Παρέα σου να ερχόμουν στα ταξίδια σου τα μακρινά.
Μακάρι να ήμουνα μικρούλης.
Τις χούφτες σου να ζέσταινα στα κρύα του χειμώνα.
Στην τσέπη σου θα έμπαινα.
Στης καρδιάς το μπαλκονάκι.
Τους χτύπους να μετρώ μην τύχει και ξεφύγουν.
Μα αντίθετα μεγάλος μου έμελλε να γίνω.
Και παρέα σου ποτέ δεν ήρθα.
Μήτε ζεστή σε κράτησα.
Και την καρδιά σου...
Κομμάτια σου την έκανα και χτύπους τώρα πια δεν λογαριάζω.
Εγώ μικρός και αδύναμος ήθελα να ήμουνα.
Όχι μεγάλος και μονάχος.

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Αστέρι

Στα αστέρια που έρχονται για να φωτίσουν την ζωή μας ξαφνικά και απρόσμενα.
Στην Δέσποινα. Το δικό μου αστέρι.

Έχεις δεί ποτέ αστέρι να γεννιέται;
Και την πρώτη του ανάσα να ξεφυσάει σ'ολόκληρο το σύμπαν.
Έχεις δει αστέρι να φωτίζει το χάος;
Και το φώς αυτό διάχυτο να λιώνει το σκοτάδι;
Τις νύχτες ναζιάρικα να τρεμοσβύνει πλάι στο ολόγιομο φεγγάρι.
Και 'συ παρατηρητής απλός, το φώς του να κοιτάζεις.
Έχω δεί τέτοιο αστέρι.
Και ασφυκτικά στα χέρια το κρατώ.
Μήπως και μου φύγει.
Έχω δεί τέτοιο αστέρι.
Το βλέπω κάθε μέρα.
Στα μάτια σου.
Γιατι εγώ ήμουν ο ουρανός.
Και 'συ ήρθες για να φωτίσεις το σκοτάδι μου.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Ματωμένη αυγή

Μάτωσε η αυγή και έπλεξε με ρανίδες αίμα μελωδίες νεκρικές.
Απο τις φλέβες σου ξεπήδησε πανώρια η ελπίδα και χύθηκε στο έδαφος.
Μάρτυρας σου ο ήλιος στο δράμα που ξετυλίγεις.
Στο όνειρο που ξεμπλέκεις καρτερικά σιμώνει, σιωπηλά.
Και με τις αχτίδες του γαργαλάει το κεφάλι σου.
Το κρύο να μην σ'αγγίξει.
Μάτωσε η αυγή απο τα χαμένα σου όνειρα.
Απο αυτά που ποτέ μα ποτέ δεν θα δείς, μήτε θα κάνεις.
Τουλάχιστον είναι πρωί.
Και τα πρωινά τους εφιάλτες ξορκίζουν στην λήθη.
Ώσπου ξαναπέσει η ζοφερή νυχτιά.
Και απρόσκλητοι ορμίσουν σαν μυρίσουν όνειρα και ελπίδες.
Και κάθε λεπτό να περνάει σαν αιώνας.
Κάθε χτύπημα του ρολογιού βόμβος κολασμένος.
Μέχρι που ξημέρωσε ματωμένη η αυγή.
Τουλάχιστον είναι πρωί.
Και ο ήλιος ζεστό σε κρατάει.

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Καμβάς αναμνήσεων

Γεννιέται ξαφνικά επιθυμία και η επιθυμία δίνει τόπο στον σκοπό.
Και ο σκοπός γίνεται πεπρωμένο που την ζωή ορίζει.
Που την ζωή αλλάζει.
Και το σώμα μου είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο δοκιμάζω.
Χρώματα και αποχρώσεις των εμπειριών μου.
Αγοράζω αναμνήσεις με κάθε σφάλμα και πληγή.
Με κάθε αγάπη και φιλί.
Μπορεί τον κόσμο να μην γύρισα όπως εσύ.
Μπορεί μακριά να μην έφυγα στον άκαρδο ορίζοντα.
Αλλά έμεινα εδώ να αγοράζω αναμνήσεις.
Με αίμα να πληρώνω κάθε ανάμνηση.
Δεν με ρώτησες ποτέ αν είχα επιλογή.
Δεν με ρώτησες ποτέ αν την ανάμνηση σου ήθελα να πληρώσω.
Τόσο μα τόσο ακριβά.
Και φοβάμαι πάνω απ'όλα.
Πως ξανά και ξανά θα πλήρωνα το τίμημα.
Αν μόνο μπορούσα νέες αναμνήσεις να φτιάξω.
Νέες να ζωγραφίσω και να δοκιμάσω.
Με χρώμα απο τον καμβά της ζωής σου.
Με χρώμα απο σένα.
Μίλα μου και φτιάξε χρώμα απο τις λέξεις.
Φτιάξε αναμνήσεις...

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Σταυροφόρος



Περνάνε και φεύγουν οι εποχές.
Χάνονται στον μεγάλο ορίζοντα.
Τις βλέπω όλες ξέρεις.
Και μετρώ την κάθε μέρα που μου λείπεις.
Και μου λείπεις, μην γελιέσαι.
Κάθε βράδι που απλώνω την φωνή μου.
Στις ερημιές που πάτησες.
Εκεί σβύνει η ζωή μου.
Στα βήματα σου απο πίσω ακολουθώ.
Σταυροφόρος της αγάπης που δεν πίστεψες.
Της αγάπης που πρόδωσα.
Θεό δεν έχω.
Έχω εσένα.
Εκκλησιά δεν έχω.
Έχω το κορμί σου.
Και η πίστη μου είσαι εσύ.
Να σε λατρεύω θέλω.
Και κεριά λατρείας να ανάβω στον ναό σου.
Να σε αγαπάω θέλω.
Ακόμα και αν εσύ δεν ξέρεις πως υπάρχω.
Σταυροφορία έρωτα, συγχώρεσης και αγάπης θα σήκωνα για σένα.
Ένα μόνο νεύμα σου αρκεί.
Και σε σένα θα βρεθώ.
Στα πόδια σου να προσκυνώ.
Σταυροφόρος.
Σκλάβος.
Δικός σου.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Ησύχασαν τα κύματα

Τα κύματα ησύχασαν.
Σκορπάει απο τα χέρια μου η φωτογραφία σου.
Τα αποκαϊδια σαν πυγολαμπίδες ταξιδεύουν.
Όπως χάθηκες και ΄συ σε ορίζοντα αιματοβαμμένο.
Τα κύματα ησύχασαν.
Και ακίνητη στέκει η θάλασσα των αναμνήσεων.
Γραφτό μου ήταν σε γαλάζιο πέπλο την ανάμνηση σου να κηδέψω.
Και την άμμο γύρω μου να βρέξω με αντίο.
Μα σιωπηλός μένω την ώρα που σε βλέπω.
Απο χαρτί, μορφή να παίρνεις.
Και έπειτα να χάνεσαι σε φλόγα.
Ταξίδεψε τώρα.
Όλα τέλειωσαν.
Ησύχασες και 'συ.
Μαζί σου και το κύμα.

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Με ποιό δικάιωμα;

Είναι λίγο που έφυγες και μίκρυναν οι μέρες της ζωής μου.
Είναι λίγο που με την φυγή σου έκλεψες τον ήλιο απο μένα.
Και με άλλαξες για πάντα.
Με ποιό δικαίωμα έφυγες στο πρώτο φώς;
Και άφησες πίσω σου σκοτάδι και απόηχους αγάπης;
Απόηχοι που ουρλιάζουν στην σιωπή της σκέψης.
Ότι είμαι το οφείλω σε σένα.
Σκιά και θάνατος.
Φώς και ελπίδα.
Λέξεις με δύναμη.
Ευτυχώς μου άφησες αυτές να σιγοψέλνω.
Τις νύχτες που μου λείπεις και σε θέλω.
Της καρδιάς μου το χαλί είναι στρωμένο με δαύτες.
Και με την αγάπη μου για σένα.
Μα ποτέ επάνω του δεν θα ξαναπατήσεις.
Και ποτέ κομμάτι των ονείρων μου δεν θα'σαι.
Και σε χρόνια μακρινά.
Όταν γέρος θα 'μαι και θα σβύνω στου θανάτου την αγκάλη.
Την χάρη σου θα καλώ να σώσει την ψυχή μου.
Και το όνομα σου θα ψέλνω ακόμα.
Μπάς και στο τέλος την ομορφιά σου ξαναδώ και πεθάνω ευτυχισμένος.
Γιατί θα έχω ζήσει μια ζωή νεκρός και λυπημένος.
Με ποιό δικαίωμα έφυγες και πήρες το ήλιο μου μαζί σου;
Και με άφησες μονάχο.
Και ασυγχώρητο στο Έρεβος να σβύνω.
Την ζωή μου έπρεπε να πάρεις μαζί σου.
Όχι το φώς μου.
Όχι εσένα.
Όχι.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Ψυχές γυμνές


Δώσ'μου το χέρι σου και κάθησε κοντά μου.
Τα αστέρια απόψε θέλω να σου δείξω.
Και κάτω απο την αστροφεγγιά αγάπη να ομολογήσω.
Με φιλί ζεστό και αγκάλη δυνατή.
Έτσι φεύγουν οι στιγμές.
Σαν αεράκι απαλό.
Έτσι ανύποπτα γλιστρούν απο τα χέρια και την μνήμη.
Δωσ'μου το χέρι σου απόψε.
Μπας και θυμηθώ.
Ξεχνιέμαι πάλι.
Είναι που είσαι μακριά και 'γω τώρα μονάχος.
Στις σκιές να μιλώ σαν τον τρελό.
Και το χέρι σου να ψάχνω στα σκοτάδια.
Δεν ακούγεσαι εδω πέρα.
Δεν σε νιώθω.
Παρόλο που τα ίδια αστέρια κοιτάμε και τον ίδιο ουρανό.
Γυμνές ψυχές μείναμε.
Και τα χέρια πια δεν τα κρατάμε.
Γυμνές ψυχές μείναμε.
Στα αστέρια σκορπισμένες.
Τουλάχιστον απόψε χαϊδεψε ένα απο αυτά.
Μήπως και εκείνο τρεμοπαίξει και το δώ εδώ που είμαι.
Και ας είναι αυτό παρηγοριά στην γύμνια και το κρύο.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Θάλαμοι

Είμαστε θάλαμοι απώλειας.
Μέσα στεγάζουμε το κρίμα, το αντίο και τον πόνο.
Είμαστε οι ήρωες που τερματίσαμε στης αγάπης τον αγώνα.
Θύματα και θύτες όλες τις ώρες της ζωής μας.
Είμαστε θάλαμοι χαράς.
Μέσα κουρνιάζει το χαμόγελο και η δίψα.
Για περιπέτεια, για ζωή.
Είμαστε γίγαντες μικροί που φόβο δεν γνωρίσαμε.
Είμαστε θάλαμοι ψυχών.
Μέσα μας χαράχτηκαν όλες όσες πέρασαν.
Και την ζωή μας αλλάξανε για πάντα.
Λές και ήτανε θεοί.
Είμαστε θάλαμοι.
Μπές αν θέλεις.
Η ευθύνη δική σου.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Μέχρι το τέλος του χρόνου

Υπόσχεση αιώνια τον χρόνο να νικήσει σου χαρίζω.
Μέχρι ο Άδης να ανέβει και η κόλαση να έλθει.
Και πιό πέρα, πιο μετά.
Θα σ'αγαπώ.
Μέχρι ο κόσμος να ραγίσει στα δύο.
Εγώ θα είμαι εδώ.
Εσένα να αγαπώ.
Δεν ξέρω άλλον τρόπο.
Μην μου ζητήσεις για χάρη σου να αλλάξω.
Θα χαθώ.
Ακόμα και αν στο τέλος δεν με ψάξεις.
Και η φωνή σου στη ψυχή μου δεν φανεί.
Εγώ θα είμαι εδώ.
Εσένα να αγαπώ.
Δεν ξέρω άλλον τρόπο.
Θα χαθώ.


Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Εσύ και 'γω


Το σκοτάδι αγκαλιάσαμε με τα γυμνά μας σώματα.
Με αναφυλητά και όνειρα γεμίσαμε το κενό του.
Και χαρίσαμε κατάρα στην ζωή μας.
Γιατί;
Γιατί τολμήσαμε να ελπίσουμε.
Πως υπάρχει φώς εκεί που οι καταραμένοι κατοικούν.
Εσύ και 'γω νομίζαμε πως θα ξορκίσουμε το φθόνο και τον φόβο.
Και πως τάξη στην ερημιά θα βάλουμε.
Εσύ και 'γω.
Με τα χέρια μας αγκαλιάσαμε τις σταγόνες της βροχής.
Και την ανατολή λατρέψαμε το πρωινό του τέλους.
Και σαν ήρθε η ώρα του αντίο.
Εσύ και 'γω κρατήσαμε τα χέρια.
Και χαθήκαμε.
Να βρούμε την ελπίδα.
Χαθήκαμε.




Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Σκοτάδι και Φώς

Ακόμα ένα βράδι που σιώπας.
Την μοίρα σου την ίδια καταριέσαι.
Η μήπως όχι;
Είναι ο φόβος σου φριχτός μάλλον.
Και οι άνθρωποι μικροί.
Φώς;
Δεν τρυπάει το σκοτάδι σου το φώς.
Μπάλωσες κάθε χαραγματιά με δάκρυα.
Σκοτάδι λοιπόν.
Αυτό επιλέγεις;
Αυτό γεννιέται σήμερα;
Ας είναι.
Αλλά να ξέρεις.
Εγώ στο σκοτάδι μέσα γεννήθηκα.
Και τα μυστικά του όλα ξέρω.
Θα καθήσω εδώ.
Στην ακρούλα του μυαλού σου.
Να μαζεύω την στεναχώρια σου.
Και όταν έλθει ο καιρός.
Να σπάσω την μαυρίλα με αγάπη.
Και την ζωή σου με φώς να πλημμυρίσω.
Ποιός είμαι;
Ποιός ξέρει;
Κανείς όμως δεν πρέπει μόνος να πονά.

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Ήρωες


Μην ψάχνεις ήρωες να βρείς.
Ο τελευταίος πέθανε πρίν χρόνια.
Τόλμησε λέει να αγαπήσει.
Έκανε αυτό που ξέχασαν όλοι τι σημαίνει.
Και χάθηκε μια νύχτα με ολόγιομο φεγγάρι
Μάρτυρας του εκείνο.
Μα ποιός θα μάθει την αλήθεια;
Εκείνος μόνο ξέρει που αγάπησε.
Ποιά, τί και γιατί αγάπησε;
Όλα σημασία πια δεν έχουν.
Αφού το παράδειγμα του λησμονήθηκε.
Και τώρα πιο πολύ απο ποτέ τους έχουμε ανάγκη.
Τούτους μωρέ.
Εκείνους.
Που ξέρουν να αγαπάνε.
Και σε αντάλλαγμα θάνατο λαμβάνουν.
Ήρωες.

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Αλήθεια

Θέλω ενα πράγμα να σου πώ.
Να το'χεις πάντα στην καρδιά.
Και στην ψυχή πυξίδα.
Να λές πάντα την αλήθεια.
Αυτή σε ελευθερώνει τόσο όσο σε πληγώνει.
Και αν δάκρυα πέσουνε πολλά τότε να ξέρεις.
Πως οι μεγαλύτερες αλήθειες.
Είναι αυτές που ορίζουν τις ζωές μας.
Γιατί καλύτερα να ακούσω μια αλήθεια που δεν μ'αρέσει.
Παρά χιλιάδες ψέματα που την καρδιά γελούν.
Και αν τύχει στην ζωή σου και ανθρώπους συναντήσεις.
Που μιλάνε με αλήθειες.
Ετούτους τους ανθρώπους δώστους ψυχή και σώμα.
Και δεν θα σε πικράνουν όσο οι άλλοι.
Γιατί αυτοί μιλάνε πάντα την αλήθεια.
Αυτήν την περίεργη γλώσσα.
Που σε πληγώνει.
Που σε ελευθερώνει.

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Μοίρες


Μην σκορπάς θάλασσες στο διάβα σου.
Τους ουρανούς μην σχίζεις.
Όσα χιλιόμετρα και αν κάνεις απ'τις μοίρες να ξεφύγεις.
Θα ανακαλύψεις πως επάνω τους μονάχα πας.
Κανένας δεν γλύτωσε απ΄τις άτιμες.
Μήτε οι Θεοί.
Εσύ γιατί να γλυτώσεις;
Μήτε το τρέξιμο, μήτε το παρακάλι στους Θεούς.
Μήτε το κλάμα, μήτε η αγωνία.
Και αφού λοιπόν να γλυτώσεις δεν μπορείς.
Ενα σου μένει να γευτείς.
Την ίδια την ζωή.
Νομίζεις πως κρατάει πολύ;
Άκου τους δείκτες που χτυπάνε.
Τα κύματα που σκάνε στους βράχους πέρα.
Και πάρε μια βαθειά ανάσα.
Δεν κρατάει παραπάνω.
Τόσο.
Τόσο λίγο.

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Τρόπαιο


Κρέμασες κομμάτια της καρδιάς σου στον τοίχο απόψε.
Κάθε ένα κομμένο και σμιλεμένο με κόπο.
Αίμα, δάκρυα και πόνος όλα σε ένα.
Και εκείνη κρέμεται σαν τρόπαιο απο άγριο κυνήγι.
Μπράβο σου!
Την έσφαξες, την τσάκισες!
Και το κουφάρι της στολίζει τώρα το δωμάτιο.
Το μεγάλο κτήνος πέθανε επιτέλους!
Και το δωμάτιο σου χάνεται σαν μυστήριο βακχικό.
Μέσα στην κάπνα και την ηδονή που ξεχειλίζει ζοφερά.
Και 'συ ο μέγας κυνηγός βρυχάσαι ορμητικά.
Επόμενο θύμα σου η ψυχή σου.
Και 'συ ανελέητος τρέχεις μπροστά.
Ανόητε..
Όταν το κουφάρι σου θα στέκεται νεκρό ποιός θα το βλέπει;
Ποιός το θήραμα θα καμαρώνει τολμηρά;
Νομίζω ο φονιάς σου.
Νομίζω εκείνη.

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ερώτηση

Θέλω τούτο το αβυσσαλέο βράδι.
Απόψε που σκυλιάζουν οι μορφές.
Και άγρια γδέρνουν την ψυχή σου.
Να σε ρωτήσω.
Θα με άφηνες να σε πληγώσω;
Τα χέρια μου να απλώσω στη καρδιά σου.
Και δικιά μου να την κάνω.
Και να στάξω το συναίσθημα απο μέσα.
Θα με άφηνες να σε αγαπήσω;
Όπως εγώ γνωρίζω.
Με φιλιά που που στάζουν έρωτα και πάθος φονικό.
Με αγγίγματα που στην ψυχή μιλάνε.
Να σε ρωτήσω.
Πόσες ανάσες ζωή σου μένουν;
Να τις φιλήσω όλες μία-μία.
Και την τελευταία στην αγκαλιά μου να αφήσω να ξεφύγει.
Να σε ρωτήσω...

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Βορράς

Έζησα και 'γω κάποια φορά στην ομίχλη του Βορρά.
Στα όνειρα μια θέση δεν κατείχα.
Πρώτη θέση εφιάλτης.
Αγάπησα και 'γω κάποια φορά.
Αγγέλου πρόσωπο κατάκτησα σαν μέγας βασιλιάς.
Και όταν μου χτύπησε ο διάβολος την πόρτα, πρόθυμα την άνοιξα.
Με άδεια χέρια όμως δεν ήρθε.
Ματαιοδοξία έφερε να πιώ μαζί και ένα καντήλι.
Την ήπια όλη κάποια φορά.
Την ματαιοδοξία του διαβόλου.
Και τώρα μονάχα το καντήλι έμεινε, σβυστό.
Πέθανα και 'γω κάποια φορά.
Εκεί στο βάθος του Βορρά.
Πρώτη θέση εφιάλτης.
Αγκαλία με το καντήλι.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Άνοιξη


Έχασες το κουράγιο σου παιδί του ολέθρου.
Παράτησες ιδέες που βιάζαν τις ψυχές.
Και ξεγύμνωναν σώματα οπουδήποτε πατούσες.
Σαν είδες την άνοιξη νικήθηκες.
Και με μια κραυγή αγωνίας κατάλαβες τον κόσμο.
Ότι και να κάνεις, ότι και να πείς παιδί της συμφοράς.
Η Άνοιξη θα 'ρχεται πάντα στις καρδιές που δοκίμασες να διαλύσεις.
Και όσο μια σταγόνα αίμα υπάρχει ακόμα.
Θα υπάρχει και ελπίδα.
Φύγε τώρα, πάνε πέρα.
Στην κόλαση σου γύρνα παιδί της συμφοράς.
Γιατί ήρθε η άνοιξη και ανθίσαν τα λουλούδια.
Και χώρο δεν έχει για σένα πια εδώ.
Δίπλα στις παπαρούνες, στις ακακίες και τα τριαντάφυλλα.
Φύτρωσε η ελπίδα.
Αμήν θεέ μου.
Φύτρωσε η ελπίδα.
Φύγε τώρα.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Ποιητής

Σε αυτούς που οφείλω το γεγονός οτι γράφω. Χρήστος, Νίκος, Βάλια, Δημήτρης, Λεωνίδας.
Για άλλο λόγο ξεκίνησα και για άλλο λόγο συνέχιζω. Ευχαριστώ...

Γράφω σαν δαίμονας κυνηγημένος.
Θαρρώ το τέλος μου πως θα'ρθει.
Και το χαρτί συντροφιά μοναδική.
Σκέψεις και εικόνες σκλαβώνω σε στίχους και τελείες.
Την αλήθεια μου σταυρώνω σε μελάνι.
Είμαι ο παρατηρητής.
Της κόλασης ο βιβλιοθηκάριος.
Είμαι ο άνθρωπος δίπλα σου.
Αυτός που γράφει για αυτά που τόλμησες να νιώσεις.
Δίνω στον κόσμο όλο και για μένα δεν κρατώ καθόλου.
Ποιητή με βάφτισαν.
Καταραμένο με φωνάζω.
Των Θεών το μοιρολόι να ακούω.
Απο τις αμαρτίες των ανθρώπων.
Να κλάψω δεν τολμώ.
Να ουρλιάξω δεν μπορώ.
Τις αμαρτίες μόνο γράφω.
Τις δικές μου.
Τις δικές σου.
Των Θεών.
Ποιητής.

Σκοτεινές αγάπες

Στις σκοτεινές αγάπες μην χαθείς.
Φύλαξε την ψυχή σου.
Πολύτιμη καθώς είναι.
Μην υπακούσεις σε συναισθήματα παλιά.
Περάσανε και φύγανε.
Σαν τις μπόρες του καλοκαιριού.
Έτσι απλά.
Και αν τύχει και βρεθείς σε ύπουλα σοκάκια.
Και σκυρτήσει η καρδιά σου απο δίψα για αγάπη.
Μην ενδώσεις.
Τα μάτια κλείσε δυνατά.
Ώσπου να κλάψεις αίμα.
Το λάθος μην κοιτάξεις πια κατάματα.
Και πέσεις στην οργή του.
Τα λάθη πληρώνονται ακριβά.
Και οι σκοτεινές αγάπες το ίδιο.
Τα λάθη πληρώνονται ακριβά.
Δεν βαρέθηκες φτωχός να παραμένεις;

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Γαλάζιο

Για την Ελένη...

Στις αναμνήσεις του νερού γεννήθηκες.
Νηρηίδα λατρεμένη.
Παιδί αθάνατο.
Απαράμιλλη ομορφιά.
Γεννήθηκες στο γαλάζιο.
Εκεί που πάω κάθε βράδι να δειπνήσω.
Εκεί που τις αναμνήσεις μου πετώ.
Μαζί τους και τα δάκρυα.
Γεννήθηκες εκεί που καθρεφτίζεται ο ουρανός.
Και προσκυνάει ο άνθρωπος την αιώνια ομορφιά.
Αχ αυτό το γαλάζιο..
Τα μάτια μου γεμίζει με το άπειρο που απλώνει.
Και την καρδιά αλαφρώνει απο θλίψη και απο πίκρα.
Έλα απόψε.
Και φέρε λίγο απο σένα και απ' το γαλάζιο που υπάρχεις.
Και σαν τα χείλη απαλά ενώσουν τις μορφές μας.
Την καρδιά μου σου χαρίζω.
Τη ψυχη μου σου προσφέρω.
Πάρτα μαζί σου στο γαλάζιο του νερού.
Στο γαλάζιο που γεννήθηκες.
Τώρα και για πάντα.
Στο γαλάζιο του νερού.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Σπονδή

Βγάλε απόψε δύο ποτήρια.
Κρασί απ'την καρδιά μου μέσα στάξε.
Μα πρώτα την σπονδή.
Στους θεούς το δίκαιο μερτικό τους δώσε.
Και ύστερα έλα και κάθισε κοντά μου.
Αλήθειες έχουμε να πούμε.
Και όταν τελειώσουμε και όλα ειπωθούνε.
Και οι καρδιές μας στο σκοτάδι μέσα ειδωθούνε.
Τότε θα ακούσεις το γέλιο των θεών.
Στην αλήθεια όλοι προσκυνάνε.
Θεοί και άνθρωποι.
Μα πρώτα την σπονδή.
Ποτέ να μην ξεχνάς.
Στους Θεούς το δίκαιο μερτικό να δίνεις πάντα.
Ποτέ να μην ξεχνάς...

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Δισταγμός

Με πνίγεις στις χαραυγές σου.
Κάθε ρανίδα αίσθημα που ξεπηδάει απο τις φλέβες μου.
Πορφυρός μάρτυρας του πάθους μου.
Ανάσα να πάρω δεν αφήνεις.
Και 'γω διστάζω.
Σε αγκαλιάζω και σαν καινούργια πίστη σε λατρεύω.
Μα πάλι διστάζω.
Άσμα θανάτου αυτός ο έρωτας.
Με τα φαντάσματα του παρελθόντος να γυροφέρνουν στην αυλή μου.
Και άτσαλα να πατάνε στα άνθη της ψυχής μου.
Μίλα μου αργά απόψε.
Γιατί διστάζω.
Να αγαπήσω, να ερωτευτώ, να νιώσω.
Διστάζω.
Και 'συ είσαι παντού.
Λιμνάζει στο πάτωμα το πάθος.
Με αγάπησες και πάλι απόψε..

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Δεν είσαι πουθενά

Στέκομαι στην μέση.
Στον δρόμο του ποτέ.
Στην αυγή του πουθενά.
Εκεί που οι σκιές του χρόνου μ'αγκαλιάζουν σκοτεινά.
Εκεί που χάνονται οι ψυχές φλεγόμενες, μόνες.
Ψάχνω μια διέξοδο.
Ένα φάρο.
Το φώς του να αγγίξω και να με οδηγήσει πίσω.
Πίσω εκεί που θέλω.
Στην μέση της αγάπης σου.
Και στον δικό σου δρόμο.
Εκεί που μόνο η δικιά σου σκιά με αγκαλιάζει ασφυκτικά.
Κακό ποτέ να μην με βρεί.
Να μην με μαγαρίσει.
Ψάχνω αυτό το φώς.
Στα σκοτάδια και την τρέλα.
Ψάχνω και ψάχνω και ψάχνω...
Μα δεν είσαι πουθενά.
Έσβυσε το φώς σου.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Για πάντα

Όνειρα οι αναμνήσεις μου.
Δυο λέξεις πια στάχτη.
Για πάντα σου είχα υποσχεθεί.
Μα την υπόσχεση δεν κράτησα.
Τίποτα για πάντα δεν κρατά.
Και οι σκιές τα πνίγουν όλα.
Λυπάμαι.
Για ολα τα αύριο που ποτέ δεν θα έρθουν.
Για εκείνα που έθαψα στην άμμο της λήθης.
Ξαναγεννιέμαι μέσα απο τις φωτιές των παθών μου.
Ξαναπεθαίνω σαν αντικρύσω την ματιά σου.
Παιδί του χρόνου.
Παιδί του πόνου.
Να ανακαλύπτω την ζωή σε μια σταγόνα βρόχινη.
Σε ενα τσιγάρο να ξημερώνει η ψυχή μου.
Και μόνο δυο λέξεις.
Για πάντα.
Τι να πρωτοκρατήσω στα χέρια μου;
Την αγάπη που νιώθω για σένα;
Ή τις τύψεις που με βασανίζουν;
Το μίσος ή τα όνειρα που δεν έζησα;
Τίποτα...
Δύο λέξεις μόνο θα κρατήσω.
Για πάντα..

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Πληγωμένη καρδιά



Φύσα απόψε καρδιά μου πληγωμένη.
Μήπως και τα φύλλα που φωλιάσαν επάνω στην καρδιά σου διώξεις.
Πάρε ανάσα και ζήσε.
Μήπως λίγο νιώσεις την ελπίδα.
Στον κόσμο ήρθε η άνοιξη.
Μα μέσα σου χειμώνας είναι πάντα.
Χτύπα απόψε καρδιά μου πικραμένη.
Μπας και ζήσεις λίγο τούτη την ζωή.
Έφυγε εκείνη και σου πήρε την θέληση μακριά.
Έφυγε εκείνη που εξαιτίας της χτυπούσες δυνατά.
Καρδιά μου πληγωμένη άλλη νύχτα δεν υπάρχει.
Απόψε δώσε τέλος στην αρχή.
Και γρήγορα πήγαινε και κρύψου.
Έχει χειμώνα εδω για σένα.
Την άνοιξη ποτέ ξανά μην μυριστείς.
Συμπόνοια απο εκέινη δεν θα βρείς.
Κρύψου καρδιά μου πληγωμένη.
Κρύψου ποτέ ξανά μην πληγωθείς.
Κρύψου...

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Η Επιθυμία είναι αδυναμία

Μόνο για σένα...

Η επιθυμία είναι αδυναμία.
Και μεγαλύτερη επιθυμία απ'όλες η αγάπη.
Με θυμάσαι;
Τα βράδια που έκανα την αδυναμία μου πράξη;
Και σε αγαπούσα;
Η κράτησες μόνο τα σφάλματα, τις λέξεις και τα πάθη;
Με θυμάσαι;
Σε μένα ξεδίπλωνες την όμορφη ψυχή σου.
Και 'γω σταγόνα την σταγόνα τα δάκρυα σου μάζευα.
Κάτω να μην χυθούνε.
Χαμένα να μην πάνε.
Φυλαχτό έκανα την αγάπη μου για σένα.
Σε στίχους και μετάνοιες.
Μα πάνω απ'ολα στην καρδιά μου.
Σε εκείνη εκεί την φυλακή.
Σε εκείνη εκεί.
Η επιθυμία είναι αδυναμία.
Μάθε τότε καρδιά μου αγαπημένη.
Μάθε.
Την μεγαλύτερη αδυναμία μου.
Και με την γνώση αυτήν πορεύσου στην ζωή σου.
Θα σε αγαπώ για πάντα.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Φύλλα τσακισμένα

Τώρα είναι η ώρα για σιωπή.
Γιατί μας τσάκισε η αγάπη και το ψέμα.
Μας πήρε ο άνεμος.
Μας πέταξε αλύπητα.
Μας έφερε στο χάος να αντικρύζουμε τις αλήθειες των ψεμμάτων μας.
Φυλλαράκια εμείς ξεριζωμένα.
Πεταμένα στον ορίζοντα να κλαίμε μοίρες που δεν ήρθανε.
Να κλάιμε λόγια που δεν είπαμε.
Τι δάκρυα και αυτά.
Πλημμύρισε η ψυχή μας πάλι απόψε.
Ατέλειωτα τα άτιμα.
Ατέλειωτη και εσύ.
Και κατοικείς παντού.
Εδώ και εκεί.
Μα στην καρδιά μου πιο πολύ.
Εκέι συχνάζεις.
Εκεί σε έφερε ο άνεμος.
Πάλι στην καρδιά μου.
Να αντικρύζουμε τις αλήθειες των ψεμμάτων μας.
Σαν τσακισμένα φύλλα.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Η Ερημιά της ποίησης

Για Σένα..

Στα απόμερα κελιά που ανατρέχω λίγους στίχους να σου γράψω.
Εκεί σε βρίσκω μούσα μου.
Ετοιμοθάνατη να είσαι και να πεθαίνεις με κάθε στίχο που σου παίρνω.
Στην άγονη καρδιά μου κατοικείς.
Εκεί που πέθανε η αγάπη ενα δείλι καλοκαιρινό.
Τα δάκρυα σου 'φέραν την παλίρροια.
Και με παρέσυραν στην κόλαση να καίγομαι στις αμαρτίες μου επάνω.
Αυτή είναι η ποίηση.
Τα λόγια που γιατριά δεν φέρνουν.
Μονάχα καταδίκη.
Γράφοντας, ελπίδα δεν θα βρίσκεις.
Μονάχα ερημιά.
Γιατί κάποιες καρδιές δεν είναι γραφτό να κατοικούν μαζί.
Μα χωριστά και επώδυνα μακριά.
Και αν έτσι όπως γράφεις την ανάγκη νιώσεις να με δείς.
Σημαίνει οτι ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις.
Στα μάτια να με δείς και να με αντικρύσεις.
Αν έχεις το κουράγιο.
Ειδάλλως στην ποίηση ελπίδα δεν θα βρείς.
Μονάχα καταδίκη.
Μονάχα σκοτάδι.
Άνοιξε τα χέρια επιτέλους και αγκάλιασε το!
Σε καλεί ετούτο το σκοτάδι!
Αγκάλιασε το.
Και ύστερα σιώπησε για πάντα.

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Η Λεωφόρος του γιατί

Στον αδερφό απο άλλη μάνα. Στον Νίκο Παπαϊωάννου. Για τα αναπάντητα γιατί μας.

Η Απουσία γεννάει ποίηση.
Μαύρους στίχους να συντροφεύουν στης μοναξιάς το καταγώγι.
Μου είπες κάποτε σ'αγαπώ.
Και 'γω ψιθύρισα ποίηματα για σένα.
Τι και αν έφυγες;
Τι και αν η απουσία σου γέννησε χίμαιρες να κυνηγώ;
Σημασία δεν έχει καμία.
Οι λέξεις είναι που έχουν δύναμη.
Και που τον χρόνο νικάνε χαραγμένες στην ψυχή.
Και εγω απο τις λέξεις ζω.
Διαβάτης σε έναν δρόμο χωρίς φώτα.
Στην λεωφόρο του γιατί.
Να ξαπλώνω κάθε βράδι με μια αλήθεια συντροφιά.
Ο πόνος μένει.
Η ζωή συνεχίζεται.
Μετρώντας τις ανάσες μια μια.
Μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
Στης απουσίας σου την μαύρη αγκαλιά.
Να σπέρνω αγάπες και να θερίζω λησμονιά.
Στην λεωφόρο του γιατί.
Να διαβαίνω χωρίς φώτα.
Που είσαι να φωτίσεις τον δρόμο μου;


Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Του έρωτα απαγορευμένος καρπός

Τα όνειρα εναι γεμάτα συναισθήματα ανυπότακτα.
Που πλυμμηρίζουν τη ζωή την ίδια με τα θέλω τους.
Οι επιθυμίες καρποί απαγορευμένοι, σκοτεινοί.
Προστάζουν το μυαλό μας με το σκότος τους.
Και την ψυχή γυμνώνουν μέχρι τέλους.
Η μοναξιά μας είναι σύντροφος μισητός μα αναγκαίος.
Και κάθε κύμα της μου φέρνει στο μυαλό αυτό που θέλω.
Γέννησε τρικυμία μέσα σου ο έρωτας.
Ήλιος φλογερός που καίει τις αισθήσεις
Χάδι πια δεν ένιωσα.
Μονάχα κόκκους άμμου που πέταξες στο σώμα μου.
Άγγιγμα ολέθριο απο τα τάρταρα σταλμένο.
Τι ήμασταν εχθές;
Τι θα απογίνουμε αύριο;
Καθώς ταιριάζουν οι ψυχές μια χάρη σου ζητώ.
Ενα χάδι.
Ενα νεύμα.
Μια ματιά.
Γεμάτος για τελευταία φορά να νιώσω.
Και 'ετσι όπως το φώς θα σβύνει και θα φεύγει.
Μια λέξη να σου πω.
Μια λέξη πριν να σβύσω, πριν να παραδοθώ.
Σ'αγαπώ.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Ασυγχώρητη αγάπη

Για Σένα

Έλα και χάραξε επάνω στην καρδιά μου δυο λέξεις.
Σε μισώ.
Έλα αγρίμι φοβερό και πνίξε με στης καρδιάς σου την άβυσσο.
Και για ενα ακόμη βράδι ας κλάψουμε στο όνομα του μίσους.
Τα λόγια σου σκόρπιοι ψίθυροι ατενίζουν το άπειρο.
Καθώς βαθειά χαράζεις τις μισητές ετούτες λέξεις.
Και μαζί με την καρδιά μου κόβεις χωρίς οίκτο.
Χωρίς δισταγμό το νήμα της ψυχής μου διαλύεις.
Τι κτήνος φοβερό πρέπει να ήμουνα!
Τι δαίμονας πανώριος!
Για να με μισήσεις τόσο.
Κοίτα με όμως τώρα.
Την δύναμη μου έχασα και έγινα μικρός.
Ανήμπορος, κενός.
Κοίτα με όμως τώρα.
Στης συγχώρεσης το σκαλοπάτι σωριάζομαι.
Άγγελος απο του θεού την αγκαλιά ριγμένος.
Έκπτωτος, νεκρός.
Και ασυγχώρητος.
Πάντα ασυγχώρητος.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Μύθος


Δεν ξέρω αν με ακούς απόψε και που γέρνει η ψυχή σου.
Μα κάθομαι ακόμα κάτω απο την αστροφεγγιά.
Και λησμονώ μέρες περασμένες.
Δάκρυα μοιρασμένα στα μάγουλα επάνω.
Και ενα ποίημα ερωτικό σιγοψελλίζω.
Άραγε με ακούς αυτή την νύχτα;
Απόψε που πεθαίνει η καρδιά μου;
Και σβύνει σαν άστρο που η ώρα του ήρθε για να φύγει.
Άραγε με ακούς απόψε που μεγαλώνουν οι ώρες;
Και γλυκόπικρα ταίζω στην μοναξιά κομμάτια του εαυτού μου;
Μα ξεχνάω...
Εσυ είσαι εκεί.
Πως να με ακούσεις;
Της ευτυχίας οι τοίχοι είναι καλά σφραγισμένοι.
Μα δεν πειράζει.
Αντίο αγάπη λατρεμένη.
Ο έρωτας μας στους μύθους ας χαθεί.
Αντίο.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Ελεγεία του Έρωτα

Στις αλησμόνητες τάξεις και στα όνειρα.
Σε 'κείνα που θρυμμάτισαν απο έρωτες χαμένους.
Εκεί θα μείνω.
Στις χαραυγές που περίμενες με προσμονή περίσσια.
Και που ποτέ δεν ήρθανε.
Εκεί θα είμαι.
Στα σκοτεινά στενά που έπλεξε η σκέψη σου.
Θα στέκομαι να εμπορεύομαι κομμάτια της ψυχής μου.
Την μισή στην έδωσα.
Τι να την κάνω την υπόλοιπη;
Σε όσα σε απογοήτευσα θα στέκομαι.
Κτήνος αγγελικό στην γή καταραμένο να διαβαίνει.
Εκεί θα είμαι.
Εκεί όπου με άφησες σταλιά σταλιά να σβύνω.
Και στου τέλους την στερνή μου ώρα.
Να ψελλίζω το όνομα σου.
Και με κάθε ανάσα την ψυχή μου να αφήνω.
Εκεί θα μείνω.

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Καταραμένη αγάπη

Καταραμένες οι ώρες, το κρίμα και η δόξα.
Κατάρα ανείπωτη το ποίημα τούτο 'δω.
Το αποχαιρετιστήριο δώρο σου.
Έτσι η μετάνοια απο ιδέα σάρκα θε να γίνει.
Και η αγάπη σε κρίμα να αλλάξει.
Το αντίο ηχεί στη σιωπή το τελευταίο τούτο βράδι.
Πάρε την δόξα, την αγάπη και στο καλό.
Μα να προσέχεις.
Γιατί ο δρόμος σου είναι απλωμένος με ροδοπέταλα.
Μα ανάμεσα τους, σε μικρά τεύχη κείτεται η καρδιά μου.
Πρόσεχε τα βήματα σου.
Γιατί πατάς την καρδιά μου.
Πρόσεχε.
Εις το επανιδείν.

Κοσμική ικεσία

Στο άπλετο φως της δημιουργίας το όνομα σου τραγουδάω.
Κάθε λέξη ενας ψίθυρος.
Μια την φορά ώσπου να βγεί η φωνή μου.
Ουρλιάζω το όνομα σου.
Και η δημιουργία ολόκληρη σταματάει απο τον πόνο μου.
Στις κοσμικές νότες της εκλιπαρώ.
Μια λέξη, μια ματιά σου.
Την σκιά σου μόνο ας κοιτάξω.
Μα αντίθετα το κρύο χέρι της μοναξιάς πάλι στον ώμο νιώθω.
Να με οδηγεί μακριά.
Απο την δημιουργία στο χάος.
Και απο την ζωή στον θάνατο.

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Ο Χρόνος

Ο Χρόνος άλλαξε τα πάντα.
Στο διάβα του οσμίστηκα το κύμα.
Στο πέρασμα του σάρωσε οτι η ψυχή με κόπο είχε χτίσει.
Ο Χρόνος άλλαξε τα πάντα.
Τα αστέρια πια τον δρόμο δεν μου δείχνουν.
Και το χαμόγελο σου έσβυσε απο την μνήμη.
Ο Χρόνος άλλαξε τα πάντα.
Και με λησμόνησες στη θέα του γαλάζιου.
Στην θάλασσα που έπλευσες μακριά απο 'δω πέρα.
Ο Χρόνος άλλαξε τα πάντα.
Μα τίποτα στο τέλος δεν αλλάζει...

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Άστρα

Στην Ελένη Ψαρουδάκη. Ο δικός μου τρόπος να πω απλά..ευχαριστώ.

Καταιγίδες πάλι τα δάκρυα των ματιών σου.
Παιδί είσαι ακόμα που στον κόσμο τριγυρνάει.
Ανήμπορο να δεχτεί την μοίρα έτσι απλά.
Κομμάτια η ψυχή σου πάλι απόψε.
Σπαρταράς στο κατώφλι του έρημου θανάτου.
Δίχως φύλακα την καρδιά σου να γλυτώσει.
Τι και αν διέσχισες ωκεανούς χρόνου;
Τι και αν κάποτε χάρισες στην αγάπη την  καρδιά σου;
Δεν σου έμεινε τίποτα δικό σου τώρα πια.
Όλα κενά και ανείπωτα παλιά.
Και η ψυχή σου πάλι απο την αρχή θα ξεκινά.
Ξανά και ξανά.
Σαν παιδί που με τα άστρα θα μαλώνει.
Και καταδικασμένο θα είναι.
Ποτέ να μην νικά.
Ποτέ να μην τα πιάνει.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Ελπίδα

Στην πατρίδα μου

Στην απουσία του φώτος.
Σκοτάδι κυριαρχεί.
Γεννήθηκες σε μια πατρίδα.
Που σου στέρησε το φώς σου.
Τυφλός γυρνάς την τύχη σου να ψάχνεις.
Κάτι πατάς με τα γυμνά σου πόδια.
Σκύβεις να δείς, να νιώσεις και να αγγίξεις.
Οσμίζεσαι τον θάνατο, τις φλόγες και το χάος.
Και εκεί ανάμεσα στο θάνατο που απλώνεται τριγύρω.
Ενα λουλούδι πιάνεις, μικρό μα υπαρκτό.
Πιέζει για ζωή ανάμεσα στην κόλαση.
Ενα λουλούδι που εφύτρωσε.
Μια ελπίδα που εφύτρωσε.
Εσυ ξένε αναγνώστη προσέχεις που πατάς;
Προσέχεις που διαβαίνεις;
Την ελπίδα μην πατάς.
Την ελπίδα μην αφήνεις.
Φως...

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Μοιραία προσευχή

Και ένα για μένα

Απόψε σκότωσες το φώς μας.
Με εναν χτύπο γεμάτο φόβο η καρδιά σου είπε.
Όσα με λόγια το στόμα σου δεν μπόρεσε.
Απόψε με κατέστρεψες.
Με μια σου λέξη πρόσφερες απλόχερα το χαρμάνι του θανάτου.
Κυλάνε αργά εδω οι ώρες.
Εδω όπου κάθομαι νεκρός στο σκοτάδι σου παραδομένος πάλι.
Θέλει φώς να μην υπάρχει για να φθάσει η αμαρτία.
Στο στόμα και προσευχη να γίνει.
Σε ακούω να την ψέλνεις ξανά και ξανά.
Σ'αγαπώ, σ'αγαπώ,σ'αγαπώ.
Μοιραία προσευχή.
Και παρόλο που είμαι νεκρός.
Την ακούω ξανά και ξανά.
Σκοτάδι...

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Συνέντευξη

Οφείλω ενα μεγάλο ευχαριστώ στην http://www.korifogrami.gr/ και στη Δάφνη Σπανού για αυτη την μίνι συνέντευξη! Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη που δείχνετε στα ποιήματα μου. Να είστε όλοι καλά!



http://www.korifogrami.gr/apo-psixis/11-1-%ce%ba%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%ce%ad%cf%82-%ce%ba%cf%89%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%83%ce%b9%ce%ac%ce%ba%ce%b1%cf%82/

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Πάθος

Η Θέληση σου πέθανε.
Σαν αστρικό νεφέλωμα παραδόθηκε ανήμπορη, νεκρή.
Και στα βάθη του κόσμου σου χάθηκε.
Κοιμάσαι. Ξυπνάς.
Σκλάβος είσαι μα τον εαυτό σου ξεγελάς.
Την ελευθερία σου δεν έχεις μα την ιδέα της μόνο.
Μια εύθραυστη ιδέα που μπορεί να ραγίσει.
Με ενα μόνο ψίθυρο σου κομμάτια να γίνει μπορεί.
Είσαι αφέντης του τίποτα, κυρίαρχος κανενός.
Ακούς τον όχλο έξω;
Για αίμα φωνάζει.
Οι κραυγές τους σχίζουν την ελευθερία σου στα δύο.
Και εσύ κουρνιάζεις.
Νικημένος πριν καν προσπαθήσεις.
Δεν γεννιούνται έτσι τα θαύματα.
Θέλουν θέληση, θυσίες.
Και πάνω απ'ολα πάθος.
Μην ξεχνάς το πάθος.
Χωρίς αυτό καλύτερα το κενό να αγκαλιάσεις.
Και να βουτήξεις στην άβυσσο του.
Χωρίς πάθος γιατί ζείς;
Γιατί αναπνέεις;

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Ξανά και ξανά

Για Σένα

Τα μάτια σου μάτωναν αστροφεγγιά το βράδι που σε γνώρισα.
Πυρήνας ασημόλευκος με δάκρυα πλασμένος.
Φώτισες την ύπαρξη με μια άρρηκτη ματιά σου.
Αγέρωχη όπως γύρναγες στον κόσμο τον πολύ.
Την Πενθεσίλεια μου θύμισες.
Την άγρια αμαζόνα.
Και η αφή σου ποίημα θεικό, του ξορκισμού το χάδι.
Πριν σε γνωρίσω σε ονομάτισα.
Προστάτιδα της καρδιάς μου.
Φονιά της ψυχής μου.
Μου την έκλεψες με μια μόνο ματιά σου.
Και με έναν ψίθυρο μου είπες.
Σ'αγαπώ.
Έτσι όπως ξερίζωνες τα σωθικά μου.
Και το μυαλό μου σκόρπαγες στου κόσμου τους ανέμους.
Και τι δεν θα έδινα.
Να νιώσω τον όλεθρο ξανά.
Το χάδι σου το τρομερό.
Και εκείνο τον ψίθυρο.
Λίγο πριν συθέμελα με κομματιάσεις.
Λίγο πριν με αποτελειώσεις.
Ξανά και ξανά.