Θέλω τούτο το αβυσσαλέο βράδι.
Απόψε που σκυλιάζουν οι μορφές.
Και άγρια γδέρνουν την ψυχή σου.
Να σε ρωτήσω.
Θα με άφηνες να σε πληγώσω;
Τα χέρια μου να απλώσω στη καρδιά σου.
Και δικιά μου να την κάνω.
Και να στάξω το συναίσθημα απο μέσα.
Θα με άφηνες να σε αγαπήσω;
Όπως εγώ γνωρίζω.
Με φιλιά που που στάζουν έρωτα και πάθος φονικό.
Με αγγίγματα που στην ψυχή μιλάνε.
Να σε ρωτήσω.
Πόσες ανάσες ζωή σου μένουν;
Να τις φιλήσω όλες μία-μία.
Και την τελευταία στην αγκαλιά μου να αφήσω να ξεφύγει.
Να σε ρωτήσω...
Απόψε που σκυλιάζουν οι μορφές.
Και άγρια γδέρνουν την ψυχή σου.
Να σε ρωτήσω.
Θα με άφηνες να σε πληγώσω;
Τα χέρια μου να απλώσω στη καρδιά σου.
Και δικιά μου να την κάνω.
Και να στάξω το συναίσθημα απο μέσα.
Θα με άφηνες να σε αγαπήσω;
Όπως εγώ γνωρίζω.
Με φιλιά που που στάζουν έρωτα και πάθος φονικό.
Με αγγίγματα που στην ψυχή μιλάνε.
Να σε ρωτήσω.
Πόσες ανάσες ζωή σου μένουν;
Να τις φιλήσω όλες μία-μία.
Και την τελευταία στην αγκαλιά μου να αφήσω να ξεφύγει.
Να σε ρωτήσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.