Η Νύκτα σύμμαχος μου,
και το φεγγάρι οδηγός μου.
Ανείπωτες σκέψεις, αχαλίνωτες
ποδοπατούν την ψυχή μου.
Τα μάτια καθώς στρέφω εκεί ψηλά
στην άβυσσο του δέους,
η ψυχή μου πεταρίζει.
Για μιά στιγμή νόμιζα πως ήσουν εδώ.
Μα λάθος έκανα και πάλι.
Ήταν μόνο το φεγγάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.