Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Ένα μεγάλο ευχαριστώ

Αγαπητοί μου φίλοι.Ελπίζω να είστε καλά.Μετά απο 42 ποιήματα νίωθω την ανάγκη να σας πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ. Τους τελευταίους 9 μήνες ασχολήθηκα με το Blog αυτό. Όλο αυτό το διάστημα πόλλοι απο εσάς ήρθατε σε επαφή μαζί μου και μου δώσατε κουράγιο να συνεχίσω. Μου δώσατε συμβουλές και μου είπατε λόγια θερμά για να συνεχίσω. Δεν θεωρώ οτι γράφω καλή ποίηση. Προς θεού. Το αντίθετο. Αλλά για τον χρόνο που αφιερώνετε στην σελίδα αυτή σας ευχαριστώ. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τους φίλους μου, χωρίς την εμψύχωση των οποίων δεν θα έγραφα απο ένα σημείο και μετά. Μέσα απο την διαδικασία της διατήρησης του Blog αυτού ανακάλυψα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου. Κατά μια έννοια η ποίηση με δίδαξε. Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα ειναι η δύναμη της συγχώρεσης. Και άν θέλω να σας πώ κάτι είναι αυτό. Να συγχωρείτε του ανθρώπους που αγαπάτε.Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν απο την μία μέρα στην άλλη. Θέλουν χρόνο. Να δίνετε ευκαιρίες και να αγαπάτε. Νά ‘στε καλά. Τα λέμε...

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Τα δάκρυα του ουρανού

Δακρύζει ο ουρανός και την θλίψη του ξορκίζει με πικρή βροχή.
Κοιτάει εμάς, και κλαίει μην γνωρίζοντας τι άλλο να κάνει.
Εγώ εδώ στο πουθένα και εσύ εκεί στην άλλη όχθη.
Την ευτυχία είχες πει πως ήθελες να βρείς στην χώρα πέρα απ’το όνειρο.
Στη χώρα που τα βάσανα γίνονται μελιστάλακτα τραγούδια και δεν είμαι πουθενά.
Εγώ έμεινα εδώ.
Να αναπολώ μέρες περασμένες, μέρες φυλακισμένες για πάντα στον χρόνο.
Να αναπολώ εσένα.
Εύχομαι να βρήκες την ευτυχία γιατί εγώ την έχασα.
Την έχασα για πάντα.
Σ’έχασα για παντα.
Δακρύζει ο ουρανός απόψε.
Δακρύζω και γω.
Καληνύχτα.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Σ’αγαπώ

Έψαξα μάταια να σε βρώ σε άδειες πόλεις.
Φωνάζοντας το όνομα σου μες’την νύχτα.
Μα η φωνή μου έπεσε βουβή στους άδειους δρόμους.
Γιατί δεν ανατέλει αναρωτήθηκα,στην πόλη αυτή που ψάχνω.
Γιατί όμως να ανατείλει;
Χωρίς εσένα λόγος δεν υπάρχει.
Άδεια και έρημα τα πάντα χωρίς λόγο και αιτία.
Στην πόλη αυτή μείναμε δυό.
Εγώ και η μοναξιά μου.
Να φωνάζουμε το όνομα σου μες’ τους άδειους δρόμους.
Τόσα θέλω να σου πώ...
Μα πιο πολύ απ’όλα σ’αγαπώ.
Πιο πολύ απ’ολα αυτό.
Το σ’αγαπώ.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Δέος

Βαδίζει στον δρόμο του δέους με σκοπό να βρεί την αλήθεια.
Γύρω του σκιές διαβολικές τρεμοπαίζουν στο σκοτεινό ημίφως.
Τον ζώνει ζοφερή ομίχλη όπως προχωράει.
Μα αυτός δεν φοβάται.
Θαραλλέος και ατρόμητος στο σκοτάδι μέσα πέφτει.
Αντίπερα ένα ουρλιαχτό και ένας θρήνος.
Και ο δρόμος ολοένα και θεριεύει.
Μα αυτός δεν φοβάται.
Σκοπό έχει να βρεί την αλήθεια.
Και η αλήθεια οδηγεί μέσα απ΄τον δρόμο του δέους.