Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Η Μεγάλη έξοδος

Θα φύγω μακριά.
Θα πάω τώρα πέρα.
Σε κόσμους γυάλινους και μπλέ.
Όπου όλα είναι ωραία.
Το Άστρο μου θα λάμψει πιο φωτεινό απο ποτέ.
Και η καρδιά μου η δόλια θα ευτυχήσει πάλι.
Σε γαλάζιο κύμα θα βουτήξω,
και σαν παιδί με τον αέρα θα τα βάλω.
Απο ευτυχία θα μεθύσω
και το κακό απο μέσα μου θα βγάλω.
Η ψυχή μου ελεύθερη μου θα τραγουδά οσα δεν είχε τραγουδήσει.
Οσα δεν μπόρεσε χρόνια τώρα πια να ξεστομίσει.
Μπρος σε σένα μοίρα υποκλίνομαι,
σκλάβος σου για πάντα.
Όσα δεν έτυχε να δω
θα τα ζήσω όλα τώρα.
Μα αν νομίζεις πως την ξέχασα γελιέσαι τώρα μοίρα.
Και αυτήν που πάντα αγαπώ θα αγαπώ και τώρα.
Θα φύγω τώρα μακριά.
Θα πάω τώρα πέρα.
Σε κόσμους γυάλινους και μπλέ.
‘Οπου όλα είναι ωραία.

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Σιωπή

Η σιωπή σου με καλεί τα βράδυα του θανάτου.
Τα βράδια που η ψυχή πεθαίνει μόνη.
Τα βράδια που σε χρειάζομαι να άφησω την πνοή μου.
Και ήσυχος να φύγω μακριά πέρα στα ψηλά εκείνα στάχυα.
Η σιωπή σου με καλεί τα βράδυα της χαράς.
Σιωπηλό κοινωνό της ευτυχίας σου με κάνεις.
Και η καρδιά μου πεταρίζει στην σκέψη της δικής σου ευτυχίας.
Η σιωπή σου με καλεί τα βράδυα που πονάς.
Τα βράδια που οι σκέψεις σου με ζητάνε.
Και εγω έρχομαι νοερά μεσ’το μυαλό σου.
Και ύστερα η σιωπή.
Η σιωπή των σκέψεων.
Η σιωπή των συναισθημάτων.
Η σιωπή της αγάπης.
Μονάχα σιωπή τώρα πια.

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Σκιές την νύχτα


Την μορφή σου είδα να περνάει μπροστά μου και να χάνεται.
Όπως οι σκιές χάνονται την νύχτα.
Σε ενα μισοξεχασμένο όνειρο το όνομα σου άκουσα.
Σαν μια ηχώ που βγαίνει απο τα βάθη.
Είπα θα σε ψάξω.
Στα βάθη του μυαλού μου θα κοιτάξω.
Μήπως και είσαι ακόμα εκεί.
Μήπως έμεινε λίγη απο την αγάπη σου.
Μα σαν παιδί κοροιδεύω τον εαυτό μου.
Αυτό το τρένο το έχασα.
Κατάλαβα αργά όλα όσα μου είχες πεί.
Κατάλαβα αργά πόσο δίκιο είχες.
Βασιλιάς τώρα έμεινα στο άδειο μου παλάτι.
Να αναπολώ όσα ζήσαμε.
Μονάχος μου να κάθομαι με μια φωτογραφία.
Καιρών ευτυχισμένων που ήμουν αγγαλιά σου.
Στιγμών που για πάντα έχασα.
Την μορφή σου είδα σε ενα όνειρο.
Και ξοπίσω της τρέχω να την βρώ.
Φωνάζω το όνομα σου να με σώσει.
Απο το σκοτάδι να με πάρει και να με παραδώσει.
Στο φως σου το αιώνιο.
Μα όπως οι σκιές την νύχτα έτσι χάθηκες και συ.
Και ’γω έμεινα μόνος να φωνάζω το όνομα σου.

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Ασυμβίβαστη καρδιά

Ασυμβίβαστη καρδιά μου.
Κλείνω τα μάτια και σε ακούω να χτυπάς.
Βράδυα σαν και αυτό πάλι χτυπάς μονάχη.
Σε πρόδωσε ο ίδιος σου ο εαυτός.
Μιας και ήσουν μεγάλη αρκετά για να τους αγαπήσεις όλους.
Που ειναι τώρα όλοι αυτοί;
Χαμένοι στο καρναβάλι των ψυχών τους.
Χαμένοι μεσ’την πίκρα και την κακία τους.
Και ’συ καρδούλα μου χτυπάς μονάχη.
Γιατί έκανες το λάθος να αγαπήσεις τους ανθρώπους.
Γιατί έκανες το λάθος να πιστέψεις στους ανθρώπους.
Χτύπα όμως τώρα και μην σταματάς.
Συνέχισε να δίνεις ζωή σε τούτο ’δω το σώμα.
Γιατί την ελπίδα που κρύβεις μέσα σου κανένας δεν μπορεί να σου την πάρει.
Χτύπα και δείξε σε όλους τι πραγματικά σημαίνει ζωή.
Ίσως κάποτε μάθουν οι άνθρωποι τι σημαίνει να ζείς πραγματικά.
Ίσως πάλι όχι.
Χτύπα και μην σταματάς.
Ασυμβίβαστη καρδιά μου.

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

6:30

Πάλι ξημέρωσε.
Ανοίγω τα μάτια μου σιγά σιγά.
6:30.
Πάντα το ρολόι δείχνει 6:30.
Αυτήν την ώρα ξυπνάω
και στις σκέψεις μου,λές καλημέρα.
Κάθε μέρα την ίδια ώρα ξυπνάω,
και στο μπαλκόνι βγαίνω και κοιτάω.
Κοιτάω την μια ανατολή μετά την άλλη.
Κάθε μια ομορφότερη απο την άλλη.
Κάθε μια μου θυμίζει εσένα.
Τι σημασία έχει που κάθε βράδι πεθαίνω;
Σαν έρθει το πρωί ξαναγεννιέμαι.
Σαν έρθει το πρωί ελπίζω.
Μου ’μαθες να μην φοβάμαι τον ήλιο.
Έτσι και ’γω έπαψα να φοβάμαι.
Πίσω απο τις κεραίες ξεπροβάλλει ο ήλιος.
Μπροστά του υποκλίνομαι και σιγά σιγά τα μάτια κλείνω.
Μια λέξη σιγοψυθιρίζω,με την ευχή μου να σε φθάσει.
Το χώρο και τον χρόνο να διασχίσει και στο μυαλό σου να πετάξει.
Ευχαριστώ.
Που με ’μαθες να πιστεύω και να ονειρεύομαι.
Να μην φοβάμαι τον ήλιο και περήφανα να περπατώ.
Όπου και αν είσαι σ’αγαπώ,πριν,τώρα,για πάντα.
6:30.
Ευχαριστώ.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Το ποτάμι των ονείρων

Κολυμπάω στο ποτάμι των ονείρων μου.
Φτιαγμένο απο δάκρυα χυμένα μεσ’την νύχτα.
Πλασμένο απο τις σκέψεις μου για σένα.
Γλυκό μαρτύριο τα άπιαστα όνειρα.
Όπως κολυμπάω κλαίω κι άλλο
και το ποτάμι ολοένα και φουσκώνει.
Χαμένος όπως είμαι μέσ’τα δάκρυα
σε φωνάζω να με σώσεις.
Μα εσύ δεν με ακούς.
Και ’γω βυθίζομαι ολοένα και πιο κάτω.
Βαθειά μέσα σε αυτό το ποτάμι.
Το ποτάμι των ονείρων μου.

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Σιωπή και Μοναξιά

Μόνος περπατώ σε χίλιους δρόμους
και η βροχή με χτυπάει αλύπητα.
Κάθε σταγόνα μια ανάμνηση που πονάει.
Κάθε σταγόνα μια λέξη που δεν πρόλαβα να πω.
Στην άγονη ερημιά ουρλιάζω το όνομα σου.
Μου απαντάει η σιωπή.
Μόνο αυτή μου απαντάει.
Μόνο αυτή με συντροφεύει.
Εκτός απο τα βράδια που έρχεται η μοναξιά παρέα.
Έρχονται σαν φίλοι απο τα πάλια.
Και ’γω ο κακομοίρης τους λέω για σένα.
Μόνο για σένα.
Πάντα για σένα.

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Πάγωσα

Πάγωσα χωρίς την αγάπη σου.
Γέρασα και ξέφτισα.
Σαν την Ιτιά που την χτυπάει ο άνεμος.
Έσβυσα χωρίς την πνοή σου.
Όπως σβύνω τα τσιγάρα ένα ένα.
Αργά και βασανιστικά τα βράδια
που φωνάζω το όνομα σου.
Αν είχα μια ευχή θα ευχόμουν εσένα.
Και αν είχα δεύτερη θα την έδινα αλλού.
Γιατί θα ήμουν πλήρης.
Άραγε...
Γιατί να σε αγαπάω τόσο;
Γιατί να ουρλιάζει η ψυχή μου για σένα;
Μυστήριο όνειρο είναι η ζωή.
Μυστήρια και η αγάπη όταν την νιώθεις μόνος.
Η ζωή μου τελειώνει.
Γλυκό μου όνειρο θα σε αγαπώ για πάντα.