Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Ψυχές γυμνές


Δώσ'μου το χέρι σου και κάθησε κοντά μου.
Τα αστέρια απόψε θέλω να σου δείξω.
Και κάτω απο την αστροφεγγιά αγάπη να ομολογήσω.
Με φιλί ζεστό και αγκάλη δυνατή.
Έτσι φεύγουν οι στιγμές.
Σαν αεράκι απαλό.
Έτσι ανύποπτα γλιστρούν απο τα χέρια και την μνήμη.
Δωσ'μου το χέρι σου απόψε.
Μπας και θυμηθώ.
Ξεχνιέμαι πάλι.
Είναι που είσαι μακριά και 'γω τώρα μονάχος.
Στις σκιές να μιλώ σαν τον τρελό.
Και το χέρι σου να ψάχνω στα σκοτάδια.
Δεν ακούγεσαι εδω πέρα.
Δεν σε νιώθω.
Παρόλο που τα ίδια αστέρια κοιτάμε και τον ίδιο ουρανό.
Γυμνές ψυχές μείναμε.
Και τα χέρια πια δεν τα κρατάμε.
Γυμνές ψυχές μείναμε.
Στα αστέρια σκορπισμένες.
Τουλάχιστον απόψε χαϊδεψε ένα απο αυτά.
Μήπως και εκείνο τρεμοπαίξει και το δώ εδώ που είμαι.
Και ας είναι αυτό παρηγοριά στην γύμνια και το κρύο.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Θάλαμοι

Είμαστε θάλαμοι απώλειας.
Μέσα στεγάζουμε το κρίμα, το αντίο και τον πόνο.
Είμαστε οι ήρωες που τερματίσαμε στης αγάπης τον αγώνα.
Θύματα και θύτες όλες τις ώρες της ζωής μας.
Είμαστε θάλαμοι χαράς.
Μέσα κουρνιάζει το χαμόγελο και η δίψα.
Για περιπέτεια, για ζωή.
Είμαστε γίγαντες μικροί που φόβο δεν γνωρίσαμε.
Είμαστε θάλαμοι ψυχών.
Μέσα μας χαράχτηκαν όλες όσες πέρασαν.
Και την ζωή μας αλλάξανε για πάντα.
Λές και ήτανε θεοί.
Είμαστε θάλαμοι.
Μπές αν θέλεις.
Η ευθύνη δική σου.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Μέχρι το τέλος του χρόνου

Υπόσχεση αιώνια τον χρόνο να νικήσει σου χαρίζω.
Μέχρι ο Άδης να ανέβει και η κόλαση να έλθει.
Και πιό πέρα, πιο μετά.
Θα σ'αγαπώ.
Μέχρι ο κόσμος να ραγίσει στα δύο.
Εγώ θα είμαι εδώ.
Εσένα να αγαπώ.
Δεν ξέρω άλλον τρόπο.
Μην μου ζητήσεις για χάρη σου να αλλάξω.
Θα χαθώ.
Ακόμα και αν στο τέλος δεν με ψάξεις.
Και η φωνή σου στη ψυχή μου δεν φανεί.
Εγώ θα είμαι εδώ.
Εσένα να αγαπώ.
Δεν ξέρω άλλον τρόπο.
Θα χαθώ.


Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Εσύ και 'γω


Το σκοτάδι αγκαλιάσαμε με τα γυμνά μας σώματα.
Με αναφυλητά και όνειρα γεμίσαμε το κενό του.
Και χαρίσαμε κατάρα στην ζωή μας.
Γιατί;
Γιατί τολμήσαμε να ελπίσουμε.
Πως υπάρχει φώς εκεί που οι καταραμένοι κατοικούν.
Εσύ και 'γω νομίζαμε πως θα ξορκίσουμε το φθόνο και τον φόβο.
Και πως τάξη στην ερημιά θα βάλουμε.
Εσύ και 'γω.
Με τα χέρια μας αγκαλιάσαμε τις σταγόνες της βροχής.
Και την ανατολή λατρέψαμε το πρωινό του τέλους.
Και σαν ήρθε η ώρα του αντίο.
Εσύ και 'γω κρατήσαμε τα χέρια.
Και χαθήκαμε.
Να βρούμε την ελπίδα.
Χαθήκαμε.




Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Σκοτάδι και Φώς

Ακόμα ένα βράδι που σιώπας.
Την μοίρα σου την ίδια καταριέσαι.
Η μήπως όχι;
Είναι ο φόβος σου φριχτός μάλλον.
Και οι άνθρωποι μικροί.
Φώς;
Δεν τρυπάει το σκοτάδι σου το φώς.
Μπάλωσες κάθε χαραγματιά με δάκρυα.
Σκοτάδι λοιπόν.
Αυτό επιλέγεις;
Αυτό γεννιέται σήμερα;
Ας είναι.
Αλλά να ξέρεις.
Εγώ στο σκοτάδι μέσα γεννήθηκα.
Και τα μυστικά του όλα ξέρω.
Θα καθήσω εδώ.
Στην ακρούλα του μυαλού σου.
Να μαζεύω την στεναχώρια σου.
Και όταν έλθει ο καιρός.
Να σπάσω την μαυρίλα με αγάπη.
Και την ζωή σου με φώς να πλημμυρίσω.
Ποιός είμαι;
Ποιός ξέρει;
Κανείς όμως δεν πρέπει μόνος να πονά.

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Ήρωες


Μην ψάχνεις ήρωες να βρείς.
Ο τελευταίος πέθανε πρίν χρόνια.
Τόλμησε λέει να αγαπήσει.
Έκανε αυτό που ξέχασαν όλοι τι σημαίνει.
Και χάθηκε μια νύχτα με ολόγιομο φεγγάρι
Μάρτυρας του εκείνο.
Μα ποιός θα μάθει την αλήθεια;
Εκείνος μόνο ξέρει που αγάπησε.
Ποιά, τί και γιατί αγάπησε;
Όλα σημασία πια δεν έχουν.
Αφού το παράδειγμα του λησμονήθηκε.
Και τώρα πιο πολύ απο ποτέ τους έχουμε ανάγκη.
Τούτους μωρέ.
Εκείνους.
Που ξέρουν να αγαπάνε.
Και σε αντάλλαγμα θάνατο λαμβάνουν.
Ήρωες.

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Αλήθεια

Θέλω ενα πράγμα να σου πώ.
Να το'χεις πάντα στην καρδιά.
Και στην ψυχή πυξίδα.
Να λές πάντα την αλήθεια.
Αυτή σε ελευθερώνει τόσο όσο σε πληγώνει.
Και αν δάκρυα πέσουνε πολλά τότε να ξέρεις.
Πως οι μεγαλύτερες αλήθειες.
Είναι αυτές που ορίζουν τις ζωές μας.
Γιατί καλύτερα να ακούσω μια αλήθεια που δεν μ'αρέσει.
Παρά χιλιάδες ψέματα που την καρδιά γελούν.
Και αν τύχει στην ζωή σου και ανθρώπους συναντήσεις.
Που μιλάνε με αλήθειες.
Ετούτους τους ανθρώπους δώστους ψυχή και σώμα.
Και δεν θα σε πικράνουν όσο οι άλλοι.
Γιατί αυτοί μιλάνε πάντα την αλήθεια.
Αυτήν την περίεργη γλώσσα.
Που σε πληγώνει.
Που σε ελευθερώνει.

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Μοίρες


Μην σκορπάς θάλασσες στο διάβα σου.
Τους ουρανούς μην σχίζεις.
Όσα χιλιόμετρα και αν κάνεις απ'τις μοίρες να ξεφύγεις.
Θα ανακαλύψεις πως επάνω τους μονάχα πας.
Κανένας δεν γλύτωσε απ΄τις άτιμες.
Μήτε οι Θεοί.
Εσύ γιατί να γλυτώσεις;
Μήτε το τρέξιμο, μήτε το παρακάλι στους Θεούς.
Μήτε το κλάμα, μήτε η αγωνία.
Και αφού λοιπόν να γλυτώσεις δεν μπορείς.
Ενα σου μένει να γευτείς.
Την ίδια την ζωή.
Νομίζεις πως κρατάει πολύ;
Άκου τους δείκτες που χτυπάνε.
Τα κύματα που σκάνε στους βράχους πέρα.
Και πάρε μια βαθειά ανάσα.
Δεν κρατάει παραπάνω.
Τόσο.
Τόσο λίγο.

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Τρόπαιο


Κρέμασες κομμάτια της καρδιάς σου στον τοίχο απόψε.
Κάθε ένα κομμένο και σμιλεμένο με κόπο.
Αίμα, δάκρυα και πόνος όλα σε ένα.
Και εκείνη κρέμεται σαν τρόπαιο απο άγριο κυνήγι.
Μπράβο σου!
Την έσφαξες, την τσάκισες!
Και το κουφάρι της στολίζει τώρα το δωμάτιο.
Το μεγάλο κτήνος πέθανε επιτέλους!
Και το δωμάτιο σου χάνεται σαν μυστήριο βακχικό.
Μέσα στην κάπνα και την ηδονή που ξεχειλίζει ζοφερά.
Και 'συ ο μέγας κυνηγός βρυχάσαι ορμητικά.
Επόμενο θύμα σου η ψυχή σου.
Και 'συ ανελέητος τρέχεις μπροστά.
Ανόητε..
Όταν το κουφάρι σου θα στέκεται νεκρό ποιός θα το βλέπει;
Ποιός το θήραμα θα καμαρώνει τολμηρά;
Νομίζω ο φονιάς σου.
Νομίζω εκείνη.

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ερώτηση

Θέλω τούτο το αβυσσαλέο βράδι.
Απόψε που σκυλιάζουν οι μορφές.
Και άγρια γδέρνουν την ψυχή σου.
Να σε ρωτήσω.
Θα με άφηνες να σε πληγώσω;
Τα χέρια μου να απλώσω στη καρδιά σου.
Και δικιά μου να την κάνω.
Και να στάξω το συναίσθημα απο μέσα.
Θα με άφηνες να σε αγαπήσω;
Όπως εγώ γνωρίζω.
Με φιλιά που που στάζουν έρωτα και πάθος φονικό.
Με αγγίγματα που στην ψυχή μιλάνε.
Να σε ρωτήσω.
Πόσες ανάσες ζωή σου μένουν;
Να τις φιλήσω όλες μία-μία.
Και την τελευταία στην αγκαλιά μου να αφήσω να ξεφύγει.
Να σε ρωτήσω...

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Βορράς

Έζησα και 'γω κάποια φορά στην ομίχλη του Βορρά.
Στα όνειρα μια θέση δεν κατείχα.
Πρώτη θέση εφιάλτης.
Αγάπησα και 'γω κάποια φορά.
Αγγέλου πρόσωπο κατάκτησα σαν μέγας βασιλιάς.
Και όταν μου χτύπησε ο διάβολος την πόρτα, πρόθυμα την άνοιξα.
Με άδεια χέρια όμως δεν ήρθε.
Ματαιοδοξία έφερε να πιώ μαζί και ένα καντήλι.
Την ήπια όλη κάποια φορά.
Την ματαιοδοξία του διαβόλου.
Και τώρα μονάχα το καντήλι έμεινε, σβυστό.
Πέθανα και 'γω κάποια φορά.
Εκεί στο βάθος του Βορρά.
Πρώτη θέση εφιάλτης.
Αγκαλία με το καντήλι.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Άνοιξη


Έχασες το κουράγιο σου παιδί του ολέθρου.
Παράτησες ιδέες που βιάζαν τις ψυχές.
Και ξεγύμνωναν σώματα οπουδήποτε πατούσες.
Σαν είδες την άνοιξη νικήθηκες.
Και με μια κραυγή αγωνίας κατάλαβες τον κόσμο.
Ότι και να κάνεις, ότι και να πείς παιδί της συμφοράς.
Η Άνοιξη θα 'ρχεται πάντα στις καρδιές που δοκίμασες να διαλύσεις.
Και όσο μια σταγόνα αίμα υπάρχει ακόμα.
Θα υπάρχει και ελπίδα.
Φύγε τώρα, πάνε πέρα.
Στην κόλαση σου γύρνα παιδί της συμφοράς.
Γιατί ήρθε η άνοιξη και ανθίσαν τα λουλούδια.
Και χώρο δεν έχει για σένα πια εδώ.
Δίπλα στις παπαρούνες, στις ακακίες και τα τριαντάφυλλα.
Φύτρωσε η ελπίδα.
Αμήν θεέ μου.
Φύτρωσε η ελπίδα.
Φύγε τώρα.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Ποιητής

Σε αυτούς που οφείλω το γεγονός οτι γράφω. Χρήστος, Νίκος, Βάλια, Δημήτρης, Λεωνίδας.
Για άλλο λόγο ξεκίνησα και για άλλο λόγο συνέχιζω. Ευχαριστώ...

Γράφω σαν δαίμονας κυνηγημένος.
Θαρρώ το τέλος μου πως θα'ρθει.
Και το χαρτί συντροφιά μοναδική.
Σκέψεις και εικόνες σκλαβώνω σε στίχους και τελείες.
Την αλήθεια μου σταυρώνω σε μελάνι.
Είμαι ο παρατηρητής.
Της κόλασης ο βιβλιοθηκάριος.
Είμαι ο άνθρωπος δίπλα σου.
Αυτός που γράφει για αυτά που τόλμησες να νιώσεις.
Δίνω στον κόσμο όλο και για μένα δεν κρατώ καθόλου.
Ποιητή με βάφτισαν.
Καταραμένο με φωνάζω.
Των Θεών το μοιρολόι να ακούω.
Απο τις αμαρτίες των ανθρώπων.
Να κλάψω δεν τολμώ.
Να ουρλιάξω δεν μπορώ.
Τις αμαρτίες μόνο γράφω.
Τις δικές μου.
Τις δικές σου.
Των Θεών.
Ποιητής.

Σκοτεινές αγάπες

Στις σκοτεινές αγάπες μην χαθείς.
Φύλαξε την ψυχή σου.
Πολύτιμη καθώς είναι.
Μην υπακούσεις σε συναισθήματα παλιά.
Περάσανε και φύγανε.
Σαν τις μπόρες του καλοκαιριού.
Έτσι απλά.
Και αν τύχει και βρεθείς σε ύπουλα σοκάκια.
Και σκυρτήσει η καρδιά σου απο δίψα για αγάπη.
Μην ενδώσεις.
Τα μάτια κλείσε δυνατά.
Ώσπου να κλάψεις αίμα.
Το λάθος μην κοιτάξεις πια κατάματα.
Και πέσεις στην οργή του.
Τα λάθη πληρώνονται ακριβά.
Και οι σκοτεινές αγάπες το ίδιο.
Τα λάθη πληρώνονται ακριβά.
Δεν βαρέθηκες φτωχός να παραμένεις;