Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Αγέννητα όνειρα


Άλλο ένα για την Γεωργία. Καλό ξεκίνημα στην νέα σου ζωή.

Λυπάμαι που γράφω μόνο μελαγχολικά.


Ίσως απόψε την ψυχή σου να αφήσεις.
Σε ένα δωμάτιο κρύο σαν και αυτήν.
Και ελπίδα άλλη δεν θα έχεις.
Σε αυτήν την γλυκειά τρέλα που ονομάζεται ζωή.
Και ίσως το απέραντο κενό που νιώθεις.
Να φύγει μακριά.
Δεμένος να σε τρώνε τα όρνια.
Φωνάζεις το όνομα της.
Αλλά είναι ευκολότερο να πιστεύεις.
Πως στα αλήθεια δεν υπήρξε.
Πως ονειρευόσουν στα χέρια κάποιου αγγέλου.
Αγέννητος ακόμα.
Ίσως πάλι όχι.
Και στάζουν οι αναμνήσεις σαν αίμα απο μέσα σου.
Και το κρύο πάτωμα γεμίζουν με τα αναφυλητά τους.
Και όπως η ψυχή σου φεύγει μακριά και ξένα.
Καταλαβαίνεις πόσο μάταια ήταν όλα.
Και πως ο παράδεισος οτι έδωσε το πήρε πάλι πίσω.