Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Έρεβος.

Για Σένα.

Εκεί γεννήθηκες.
Σε αυτό το μαύρο αβυσσαλέο σκοτάδι.
Με μια έκρηξη στο Έρεβος ανέπνευσες.
Την πρώτη σου μοιραία αναπνοή.
Εκεί έζησες.
Στην μαύρη χώρα των δαιμόνων.
Εκεί οπού η ψυχή είναι νέκταρ και αμβροσία.
Και οι επιθυμίες είναι κόρες αμαρτωλές.
Εκεί αγάπησες.
Μέσα στο σκοτάδι άκουσες μελωδική φωνή.
Καθάρια ύπαρξη γνώρισες.
Που έφερε τα δώρα της σελήνης.
Εκεί πρόδωσες.
Και τον άγγελο σου πέταξες.
Τσαλακωμένο τώρα πιά παλιό χαρτί.
Εκεί πέθανες.
Το λάθος σου αντηχούσε μια ζωή.
Μια ζωή τυχαία γεμάτη θάνατο πολύ.
Και εσύ πέταξες το πιο πολύτιμο σου δώρο.
Αυτή.
Την κόρη της σελήνης.
Πέθανες εκεί που γεννήθηκες.
Με μια έκρηξη στο Έρεβος άφησες.
Την τελευταία σου πνοή.

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Το Τέλος

Αφιερωμένο στην Γεωργία, το Αστέρι που θέλει να ζήσει!


Όλα τα όνειρα  σκόρπισαν.
Νεραιδόσκονη πεταμένη στον αιθέρα.
Όλες οι επιθυμίες πέταξαν.
Πουλιά ελεύθερα να αρμενίζουν στον αέρα.
Και το τέλος πάντα στην ώρα του.
Το ραντεβού στο οποίο κανένας δεν θα αργήσει.
Στέκεται τώρα εκεί πέρα.
Σε μια παραλία βυθισμένη στο ημίφως.
Στο μέτριο και ενδιάμεσο που τόσο πολύ σιχαίνεται.
Ούτε φώς μήτε σκοτάδι.
Ούτε ελπίδα μήτε αγάπη.
Μονάχα ο ωκεανός της μοναξιάς που απλώνεται.
Τον είχε διανύσει ήδη μια φορά.
Στην ιερή αναζήτηση του.
Τώρα θα πνιγεί σε αυτόν.
Και τα λάθη που έκανε θα τα σκορπίσει στα σκοτεινά νερά του.
Την θύμηση του θα εξαφανίσει απο καρδιές και ανθρώπους.
Όλες του οι αμαρτίες γυμνές και ελεύθερες.
Στην κρίση των Θεών.
Στην κρίση των ανθρώπων.
Και όπως βουτάει στα σκοτεινά νερά, δειλά κοιτάει πέρα.
Το νερό ανεβαίνει μα αυτός δεν σταματά.
Κάτι χρυσό στο βάθος διακρίνει.
Ανατέλλει...
Μα για κείνον είναι πια πολύ αργά.
Ήρθε το τέλος.

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Διαχρονική αλήθεια

Υπάρχει μια διαχρονική αλήθεια.
Δεν βρίσκεται σε κάποιο αέναο πλέγμα μισοσκότεινων σκέψεων.
Ούτε σε κάποιο μελιστάλακτο τοπίο.
Βρίσκεται εκεί ακριβώς που την τοποθέτησα.
Στην καρδιά σου.
Εκεί που η μοίρες πλέξαν ευτυχία μαζί και δυστυχία.
Ισάξια και ανυπότακτα.
Και η αλήθεια αυτή έχει χροιά αιώνια.
Όπως οι πιο πιστές και αληθινές υποσχέσεις.
Όπως και το νόημα της.
Η αγάπη μου για σένα όρια αρνείται να γνωρίσει.
Και μελωδικά ψέλνει τον έρωτα της τα βράδια που δακρύζει.
Υπάρχει μια αλήθεια που οι λέξεις δύσκολα αποτυπώνουν.
Λες και αν με λόγια την εκφράσεις την μειώνεις.
Ή την φυλακίζεις σαν θεριό μέσα σε κλουβί.
Υπάρχει μια αλήθεια.
Μια ιερή διαχρονική αλήθεια.
Σε αγαπώ.
Κρίμα που εσύ δεν το ξέρεις.
Παρόλο που υπάρχει μες ‘την καρδιά σου.
Και ακόμα και ο κόσμος να ραγίσει.
Και ακόμα και αν ζήσουμε το τέλος.
Να θυμάσαι την αλήθεια αυτή.
Την αλήθεια της καρδιάς μου.

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Παιδιά της νύκτας

Hμαστε τα παιδιά της νύκτας.
Τα πρόσωπα δεν δείχνουμε μήτε στην μέρα,μήτε στον ήλιο.
Ήμαστε τα παιδιά της νύκτας.
Τραγούδι μας η μοναξιά, παρέα μας το σκότος.
Ήμαστε τα παιδιά της νύκτας.
Υπάρχουμε τριγύρω σου μα εσύ δεν μας προσέχεις.
Οι σκίες μας σαν όνειρα τα βράδια ξεγλιστράνε.
Και οι ψυχές μας την νύχτα θρηνούν.
Όσα η μέρα τους πήρε μακριά.
Ήμαστε τα παιδιά της νύκτας.
Και απόψε σε καλωσορίζουμε στην σκοτεινή αγκαλιά μας.
Καλώς ήλθες...