Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Lucy

Σχεδόν πέθανα ρουφώντας,
τον καπνό σου.
Μαδάνε τα αστέρια σου απόψε.
Μοναχικά καίγονται στα μάτια μου.
Συντροφεύουμε στην κάπνα.

Το πάτωμα ξύλινο.
Τρίζει.
Στο τζάμι αποτυπώνεται,
η λάμψη σου.
Και’γω πεθαίνω.
Τα αστέρια σου πεθαίνουν.

Τι ελπίδα έχει πες μου,
η ύπαρξη;
Τι λόγο;
Γιατί δεν θυμάσαι τίποτα πια;
Καίς τα πάντα.

Σχεδόν πέθανα ρουφώντας
την οδύνη σου.
Αλλά σηκώθηκα.
Νομίζω πως μου φτάνει η δική μου,
για να αυτοκτονήσω χίλιες λέξεις.

Διαλέγω δύο/Μου λείπεις.

Άλλες δύο/Σ’αγαπώ.


Σκοτάδι.

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Αδιάφορη


Σκοτάδι.
Φως.
Καταραμένες αντιφάσεις.

Το μόνο γκρίζο στην ζωή μου,
αυτό τη πόλης.

Όπως σε κοιτώ.
Όπως σε ακούω.
Κλαίω.

Τα δάκρυα μέσα μου.
Θερίζουν θύελλες,
χρόνια σπαρμένες τώρα.

Αγκάλιασε με.
Και άσε αυτήν την ρημαδιασμένη
στιγμή να παγώσει.

Σαν μια χιονονιφάδα.
Στο φτερό μιας πεταλούδας.
Που πάγωσε.
Στον χρόνο.

Και σιωπηλά ούρλιαξε τον θάνατο της.


Στην γαμημένη αδιάφορη ανθρωπότητα.