Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Ευχή και κατάρα


Ευχή σου δίνω και κατάρα.
Να διαβείς στους δρόμους που περπάτησα.
Και κάθε στίγμα μου να νιώσεις.
Σε κάθε νεκρή και άσπλαχνη ανατολή που έλειπες.
Να καθήσεις στους κήπους τους νεκρούς.
Εκεί που πέθαναν οι σπόροι της καρδιάς που φύτεψα για σένα.
Και για μένα.
Κολύμπα αν αντέχεις στους ωκεανούς της μοναξιάς που έπλευσα.
Και βρές στα κύματα ανάμεσα την τύχη σου η το τέλος.
Και αν όλα αυτά καταφέρεις και διαβείς.
Και ακόμα θάρρος στην καρδιά σου παραμένει.
Στο τέλος του δρόμου θα με βρείς.
Στα χέρια να κρατώ την καρδιά μου.
Κουρασμένη απο ένα ταξίδι.
Βουβή απο τον θάνατο.
Πνιγμένη απο αγάπη.
Τότε θα με καταλάβεις.
Τότε μόνο.
Και να θυμάσαι.
Είμαι όλα αυτά που ποτέ σου δεν θα ζήσεις με εμένα συντροφιά.
Είμαι η ευχή σου και συνάμα η κατάρα η γλυκειά.

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Χαραμάδα


Τι φοβάσαι να δείς αν κρυφοκοιτάξεις;
Μέσα απο τις χαραμάδες τι ιστορία θα ξετυλίξεις;
Τα γεμάτα περιέργεια μάτια σου διψούν.
Μια ζωή να ανακαλύπτουν μυστήρια.
Και φώς στις σκιές να ρίχνουν.
Τώρα γιατί διστάζεις;
Η ζωή που τόσο αγαπάς κρύβεται απο πίσω.
Όλοι οι Θεοί και οι δαίμονες.
Και οι ψευδαισθήσεις που έτρεφες για χρόνια.
Όλα εκεί είναι.
Στις χαραμάδες απο πίσω να σιγοκάινε στις αμαρτίας την φωτιά.
Αλλά εσύ φοβάσαι.
Απο μια τόσο δα τρυπούλα να κοιτάξεις.
Το εαυτό σου μήπως δείς.
Τα λάθη και τα πάθη σου.
Να καίγονται αργά και ολοκληρωτικά.
Μην φοβάσαι να κοιτάξεις τις επιλογές σου.
Μην φοβάσαι να αντικρύσεις την αλήθεια.
Όλα στην ζωή σου είναι εκεί που πρέπει να είναι.
Κοίτα και απο κάποια χαραμάδα φώς θα μπαίνει.
Εκείνη την χαραμάδα σπάστην με τόλμη.
Και άσε το φώς να πλημμυρίσει και ελπίδα να γεννήσει.
Αλλά κοίτα.
Μην φοβάσαι.
Δεν με βλέπεις που καίγομαι στις φλόγες;
 

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Λέξεις

Το νέο έχει δικαίωμα στην αιωνιότητα.
Το παλιό και γερασμένο όχι.
Γι'αυτό πές μου.
Ποιά λέξη θε να γίνει ο φονιάς σου;
Η Αγάπη που σκοτώνει αδιακρίτως;
Η μήπως το Ψέμα που είναι τόσο συνηθισμένο;
Διάλεξε και πές μου.
Εγώ για μένα ξέρω.
Διαλέγω την Ελπίδα.
Άλλωστε μου αρέσει να με σκοτώνει ξανά και ξανά.
Και 'γω να την πιστεύω κάθε φορά απο την αρχή.
Γιατί αν μια λέξη σε σκοτώσει νέο, αθάνατος θα γίνεις.
Αλλά αν σε σκοτώσει γέρο και ξεχασμένο μην περιμένεις τίποτα.
Λήθη και θρήνος.
Διάλεξε μια λέξη.
 

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Διαφυγή


Ήταν βράδυ όταν ξεφύγαν απο το βάρος των σκοτεινών ονείρων τους.
Όταν τα σώματα ηδονικά σκορπούσαν ευλογία.
Ήταν βράδι και έξω έβρεχε.
Κάθε σταγόνα πρελούδιο ευτυχίας.
Κάθε σταγόνα ανάμνηση επώδυνη.
Ήταν μαζί.
Έκλαιγε ο ουρανός εκείνη την μοιραία νύχτα.
Λες και ήξερε.
Πώς ετούτη την νύχτα των ποθητών εραστών.
Υπήρχε μόνο μια επιλογή.
Αυτή της διαφυγής.
Της μεγάλης εξόδου.
Έτσι και αυτοί διέφυγαν τυλιγμένοι σε χέρια ερωτικά.
Διέφυγαν.
Έξω έβρεχε.