Ευχή και κατάρα

Ευχή σου δίνω και κατάρα.
Να διαβείς στους δρόμους που περπάτησα.
Και κάθε στίγμα μου να νιώσεις.
Σε κάθε νεκρή και άσπλαχνη ανατολή που έλειπες.
Να καθήσεις στους κήπους τους νεκρούς.
Εκεί που πέθαναν οι σπόροι της καρδιάς που φύτεψα για σένα.
Και για μένα.
Κολύμπα αν αντέχεις στους ωκεανούς της μοναξιάς που έπλευσα.

Και βρές στα κύματα ανάμεσα την τύχη σου η το τέλος.
Και αν όλα αυτά καταφέρεις και διαβείς.
Και ακόμα θάρρος στην καρδιά σου παραμένει.
Στο τέλος του δρόμου θα με βρείς.
Στα χέρια να κρατώ την καρδιά μου.
Κουρασμένη απο ένα ταξίδι.
Βουβή απο τον θάνατο.
Πνιγμένη απο αγάπη.
Τότε θα με καταλάβεις.
Τότε μόνο.
Και να θυμάσαι.
Είμαι όλα αυτά που ποτέ σου δεν θα ζήσεις με εμένα συντροφιά.
Είμαι η ευχή σου και συνάμα η κατάρα η γλυκειά.