Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Ω ξένε!
Τρέχα να αναγγείλεις στην νύχτα,
πως εδώ πέθανα.
Για χάρη της.
Φορώντας τον πορφυρό χιτώνα
του έρωτα.
Για χάρη σου.

Εξέπνευσα.

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Μήτε τα φύλλα, τα δέντρα,
μήτε ο ουρανός και η γη.
Οι οικοδομές, τα κτήρια,
μήτε ατσάλινα θεριά.
Τίποτα απ’αυτά να κρύψει δεν μπορεί.
Το μεγαλείο ενος άνδρα.

Που αγαπά χωρίς ντροπή,
και ανασαίνει κάθε χτύπο
σαν να είναι ο τελευταίος.
Που στην χαραυγή δακρύζει
και στην δύση λυπάται.

Αφέντη δεν χρειάζεται.
Τα στήθια του αρκούν.
Και ο θάνατος φοβάται,
κοντά του να βρεθεί.

Αλίμονο Σαϊγκο.

Θαρρώ πως δροσοσταλίδες γίναμε.

Που καταφύγιο δεν βρίσκουν.