Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Άγια πληρότητα



Η αγιότητα της ύπαρξης σου φωτίζει το σκοτάδι της δικής μου.
Λάμπεις όπως στα χέρια σε κρατώ και ανάσα δεν λαμβάνω.
Παροξυσμός.
Τρέμουν τα χέρια στο άγγιγμα σου.
Μαρτύριο.
Να βρίσκομαι στην παρουσία του Θεού μου.
Η μάλλον της απόδειξης πως εκείνος είναι αληθινός.
Δάκρυα.
Τα χείλη σου επάνω στα δικά μου.
Και σβύνω.
Τι νόημα έχει τώρα πιά;
Τώρα ο κύκλος έχει κλείσει.
Πληρότητα.
Μου την έδωσες.
Και 'γώ σε αντάλλαγμα αφήνω την ψυχή μου.
Στα χέρια σου.
Ταξίδι.
Είμαι στα Ηλύσια.
Είμαι μαζί σου.
Για πάντα.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Ταξιδιώτες του Αυγούστου


Ένα ποίημα από τους:
Γιάννα Καπερνέκα & Κωνσταντίνο Σιάκα.

Αν δεν είσαι ταξιδιώτης του Αυγούστου.
Ξεκίνα τώρα διαδρομές με το μυαλό.
Εκεί τα όρια θα δείχνουν ανεξάντλητα.
Και η πορεία θα σου δείξει , τόπο μαγικό.
Το χάρτη αν έχασες, έλα και τα μάτια κλείσε.
Ξέρει η διαίσθηση καλά να σ΄ οδηγεί,
Μην σπαταλάς βηματισμούς στο να εμμένεις,
Σε μια πραγματικότητα σκληρή.
Εκεί το ρίσκο η καρδιά σου δεν το νιώθει.
Το βιώνει ανάλαφρα, και μυστηριακά.
Δε σε πειράζει να 'χεις βρει συνταξιδιώτη
Στης φαντασίας τα ταξίδια τα μοναχικά. 
Στα πρέπει μην διστάσεις και στα όνειρα μπροστά μην φοβηθείς.
Στην κάθε μέρα αμα δειλιάζεις μονάχος μες το χάος θα βρεθείς.
Μικρή είναι η ρημάδα και να την ζήσεις πρέπει ζωηρά.
Ζωή θαρρώ πως την βαφτίσανε μα δεν σίγουρος δεν είμαι τώρα πιά.
Κάποιες φορές με ψέμα μοιάζει.
Και νόημα δεν βρίσκω πουθενά.
Αλλά τουλάχιστον είναι δικό μου.
Ετούτο το μυαλό εκεί ψηλά.
Φώλιασε τις σκέψεις σου.
Σκέπασε τες στοργικά.
Και ξεκίνα εδώ μαζί μας.
Ταξίδια υπνωτικά.
Έλα λοιπόν, και ας μοιάζεις να διστάζεις,
Θα βρεις κατάλυμα μακριά όπου και αν θες.
Πέρα μακριά ή εδώ κοντά.
Στης φαντασίας τα ταξίδια τα μοναδικά. 

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Απουσία

Είμαι εδώ.
Με ακούς;
Μετράω τις νιφάδες, τις σταγόνες ακόμη και τα φύλλα.
Τα βλέπω να πέφτουν και στο χώμα πάνω να πεθαίνουν.
Μάλλον νεκρά θα ήταν πρίν την πτώση.
Μακάβριο θέαμα να τα κοιτώ.
Το αθόρυβο ουρλιαχτό της πεταλούδας που γεννιέται μου τρυπάει τα αυτιά.
Που είσαι;
Τρεμοπαίζουν απόψε οι εφιάλτες σαν κασέτα χαλασμένη.
Το σαξόφωνο του μαύρου τραγουδιάρη γρατζουνάει.
Που είσαι;
Η άμμος του χρόνου δεν χωρά απο την στενωπό ετούτη.
Και 'γω γονατίζω απο έλλειψη.
Τα πήρες όλα.
Και την λεβεντιά και την παρουσία.
Γρατζουνάει το σαξόφωνο απόψε.
Ίσως έρθεις.
Ίσως όχι.
Τι σημασία έχει.
Αυτά που έχασα ποτέ δεν θα τα ξαναβρώ.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Προστάτης


Στους εφιάλτες σου μέσα θα κρυφτώ.
Και στις σκιές σου μάρτυρας καρτερικός θα υπάρξω.
Μα ξέρεις το γιατί.
Μην με ρωτάς.
Εκεί που γελάνε οι φόβοι σου θα τρέξω.
Ανάμεσα σε 'κείνους και σε σένα να βρεθώ.
Το θαύμα σου να προφυλάξω από κακό.
Στους εφιάλτες σου μέσα θα βουτήξω.
Και με ελπίδα φωτεινή θα πολεμήσω.
Και αν τύχει και κερδίσω θαρρώ πως λεύτερη θα είσαι.
Μαζί μου να διαβαίνεις.
Αν πάλι πέσω σαν ήρωας του Ομήρου.
Δεν πειράζει.
Στην αγκαλιά σου πάλι θα βρίσκομαι.
Στις σκιές σου.
Στους εφιάλτες σου.
Ξέρεις το γιατί.
Μην μου ζητάς τα λόγια.
Είναι η ζωή μικρή.
Και το συναίσθημα μεγάλο.
Και 'γω μονάχα μια ζωή την έχω.