Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Τι μου έμεινε;

Τι μου έμεινε;
Τώρα πιά τίποτα.
Ότι πολυτιμότερο πέταξε.
Ότι ομορφότερο έφυγε.
Είμαι μόνος.
Και το βάρος αυτής της μοναξιάς
συνθλίβει τα σωθικά μου κάθε βράδι.
Τσακίζει το μυαλό μου.
Θρυμματίζει την ψυχή μου.
Γνώρισα την ευτυχία στα μάτια σου.
Γεύτηκα τον παράδεισο στην αγκαλιά σου.
Έζησα την ζωή μαζί σου.
Τώρα τι μου έμεινε;
Ένα σώμα που κινείται μηχανικά.
Οι μέρες φεύγουν μα δεν τις νιώθω.
Φώς στην κάμαρα μου δεν μπαίνει.
Τι μου έμεινε;
Τώρα πια τίποτα.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

‘Ονειρα Γλυκά

Μόνος ταξιδεύω στην έρημο της μοναξιάς μου.
Μόνος απο τότε που σε έχασα.
Μαζί με σένα και την ψυχή μου.
Οι μέρες μου έγιναν κρύες.
Λες και η ζωή ξεγλιστρά απο μέσα μου.
Κρυώνω.
Αστείο συναίσθημα αλλά έτσι νιώθω.
Πού ’να σαι άραγε τώρα;
Στην αγκαλιά ποιανού κοιμάσαι;
Αναρωτιέμαι...
Στάσου λίγο...γιατί έτσι όπως γράφω πέφτουν χάμω
κομμάτια του εαυτού μου.
Τα δάκρυα κυλάνε ακόμα. Ατελείωτα.
Η ψυχή μου σπαραγμένη απλωμένη παντού
μέσα στο χαώδες μυαλό μου.
Η ψυχή μου, που σου την έδωσα.
Σακατεμένη και διαλυμένη.
Η καρδιά μου νεκρή, δεν χτυπάει τώρα.
Και αυτή δική σου είναι.
Δεν θα σταματήσω να σε αγαπώ.
Δεν θα σταματήσω να σε λατρεύω.
Γλυκό μου όνειρο να σκεπάζεσαι καλά.
Γιατί κάνει κρύο.
Όνειρα γλυκά...

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Αναμνήσεις

Κολασμένες αναμνήσεις καλώς ήλθατε.
Ακόμα ένα βράδι με στοιχειώνετε.
Ακόμα ένα βράδι με πληγώνετε.
Η καρδιά μου χτυπά μηχανικά,
αφού η ψυχή μου πέθανε.
Όνειρα δεν κάνω πιά.
Δεν τα θέλω.
Θέλω να γίνω μια ιδέα
και ένα πρωινό με ήλιο να χαθώ.
Όταν ο ήλιος φέγγει να πεθάνω.
Μαζί μου όμως τίποτα δεν θα πάρω.
Εκτός απο αναμνήσεις.
Αναμνήσεις δικές σου.
Αναμνήσεις μιάς ζωής που κάποτε έζησα.
Μόνο αναμνήσεις.

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Καίγομαι

Καίγομαι.
Οι πύρινες φλόγες τυλίγουν το θνητό κορμί μου.
Καίνε την σάρκα μου και με καταστρέφουν.
Καίγομαι.
Φωνάζω το όνομα σου μέσα στο πύρινο δέος.
Σιωπηλή προσευχή.
Καίγομαι.
Αχ και να ήσουν εδώ δροσοσταλιά μου...

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Περιμένω

Πάλι περιμένω κάτι.
Όμως δεν ξέρω τι.
Πάλι η νύκτα έπεσε.
Και την καρδιά μου έσπασε.
Σε έχασα τώρα πια,
και ξέχασα.
Πως είναι να αναπνέεις.
Πως είναι να επιπλέεις.
Βροχή δεν πέφτει τώρα πια,
στην έρημη ψυχή μου.
Και αυτή πόσο την ζήτα...
Στέγνωσα μέσα μου,πέθανα.
Και ’σύδεν είσαι πουθενά.
Τώρα που σε ’χω ανάγκη τόση
δεν είσαι πουθενά.
Πάλι περιμένω κάτι.
Όμως δεν ξέρω τι.

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Η πηγή της ζωής

Αφιερωμένο στον επι 20αετίας παιδικό φίλο μου,Χρήστο.
Σε ευχαριστώ για την φιλία σου και το κουράγιο που μου δίνεις φίλε.


Ένα μέρος φανταστικό.
Κάπου εκεί μακριά.
Ένα μέρος φωτεινό.
Μέσ’την ζεστασιά.
Εκεί ξεκίνησαν όλα.
Μαγικά και απλά.
Θα πιώ απο την πηγή,
που κρύβεται εκεί.
Την πηγή της ζωής.

Τα δέντρα θα ανθίσουν.
Τα πουλιά θα κελαιδϊσουν.
Και ‘γω θα χαθώ στου Θεού την πλάση.
Στου Θεού την δημιουργία.
Έλα και ‘σύ εκεί,
μαζί με ‘μένα.
Να πιούμε μαζί απο αυτήν,
την μαγική πηγή.
Την πηγή της ζωής.

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010