Σκιές την νύχτα

Την μορφή σου είδα να περνάει μπροστά μου και να χάνεται.

Όπως οι σκιές χάνονται την νύχτα.
Σε ενα μισοξεχασμένο όνειρο το όνομα σου άκουσα.
Σαν μια ηχώ που βγαίνει απο τα βάθη.
Είπα θα σε ψάξω.
Στα βάθη του μυαλού μου θα κοιτάξω.
Μήπως και είσαι ακόμα εκεί.
Μήπως έμεινε λίγη απο την αγάπη σου.
Μα σαν παιδί κοροιδεύω τον εαυτό μου.
Αυτό το τρένο το έχασα.
Κατάλαβα αργά όλα όσα μου είχες πεί.
Κατάλαβα αργά πόσο δίκιο είχες.
Βασιλιάς τώρα έμεινα στο άδειο μου παλάτι.
Να αναπολώ όσα ζήσαμε.
Μονάχος μου να κάθομαι με μια φωτογραφία.
Καιρών ευτυχισμένων που ήμουν αγγαλιά σου.
Στιγμών που για πάντα έχασα.
Την μορφή σου είδα σε ενα όνειρο.
Και ξοπίσω της τρέχω να την βρώ.
Φωνάζω το όνομα σου να με σώσει.
Απο το σκοτάδι να με πάρει και να με παραδώσει.
Στο φως σου το αιώνιο.
Μα όπως οι σκιές την νύχτα έτσι χάθηκες και συ.
Και ’γω έμεινα μόνος να φωνάζω το όνομα σου.