Μάταια

Σαν πέσει η νύχτα

βαρειά και ασφυκτική

σαν του θανάτου την αγγάλη

πέφτω και γώ σαν έκπτωτος υιός.

Και όταν σβύσει της χαράς το φώς

αφουγκράζομαι την αίσθηση του τέλους.

Και αναρωτιέμαι.

Αναρωτιέμαι που είσαι και τι κάνεις.

Και μέσα στο σκοταδι θυμάμαι

πως για σένα δεν υπάρχω.

Στο σκοτάδι με πέταξες.

Σαν θρύλο πεσμένο απο ψηλά.

Με τσάκισες.

Μάταια σε ψάχνω στο σκοτάδι.

Μάταια όλα τώρα πιά.