Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Αναπνοή

Θρηνεί μέσα στη νύχτα και φωνάζει.
Η φωνή του η μελωδία του χαμού.
Τα μάτια του πυρωμένες αμαρτίες,
βουτηγμένες μεσ’ την θλίψη και τον πόνο.
Αργά αναπνέει τώρα που έμεινε μονάχος.
Τα λόγια κάποιου ξένου ξαναφέρνει στο μυαλό του.
‘Η Ζωή διαρκεί όσο μια αναπνοή. Κοίτα να αναπνεύσεις βαθειά’.
Τόσα χρόνια ήξερε τα λόγια.
Μα στο τέλος μόνο βρήκε την σοφία.
Στο τέλος μόνο τα κατάλαβε.
Μα τώρα πιά έμεινε απο οξυγόνο.
Έμεινε απο ζωή.
Απο αναπνοή.

1 σχόλιο:

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.