Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Περί Ποίησης

Τι είναι αλήθεια η ποίηση; Αναρωτήθηκες ποτέ; Την ανακάλυψα τυχάια κάποιο σεπτέμβρη στις σελίδες του Καρυωτάκη. Μέσα σε εκείνο το απύθμενο και γοητευτικό σκοτάδι που ανάβλυζε ολέθριο απο τις σελίδες που σαγηνεμένος διάβαζα, την βρήκα να κρύβεται. Σαν ένα κουλουριασμένο απο φόβο παιδάκι. Την αγκάλιασα με τα δυό μου χέρια σαν να μην υπήρχε αύριο.Σφιχτά και ασφυκτικά.  Για τον κάθε ένα απο εμάς είναι κάτι διαφορετικό. Και αν δεν πονέσεις, δύσκολα θα την καταλάβεις. Δύσκολο παιδί η ποίηση. Η μήπως όχι;


Η ποίηση είναι της καρδιάς τα λόγια αφημένα στο απανέμι της ψυχής για να πεθάνουν.
Είναι η τελεύταια ανάσα κρατημένη για πάντα σε δυό ζευγάρια χείλη.
Είναι ο ανοιξιάτικος αέρας που τα κορμιά μας χαιδεύει.
Η ποίηση είναι αυτό που νιώθεις αλλά εγώ ξεστομίζω με φωνή τρεμάμενη.
Είναι οι ουλές της αγάπης που μας λάβωσε.
Είναι η γέφυρα που έχτισα και γκρέμισα με τα γυμνά μου χέρια.
Η ποίηση είναι το σταματημένο για πάντα ρολόι κρεμασμένο στης καρδιάς το τζάκι.
Είναι εσύ και είναι εγώ.
Είναι αυτοί.
Είναι ο κόσμος όλος.
Στην χαρίζω.
Για πάντα δική σου.
Για πάντα.
Να την κρατάς με περηφάνεια στης καρδιάς τον κάθε χτύπο.
Και να θυμάσαι πως απ΄την ζωή σου πέρασε κάποιος.
Κάποιος που σε αγάπησε πολύ για να σε αλλάξει.
Η ποίηση είναι η συγνώμη που δεν κατάφερα να πώ.
Το σκοτεινό εξομολογητήριο που την ψυχή γυμνώνει.
Είναι τα βράδια των δακρύων που ακόμα σε στοιχειώνουν.
Είναι όλα αυτά και άλλα τόσα πιο πολλά.
Σαν του ουρανού τα αστέρια.
Αμέτρητα και ατέλειωτα.
Να τα κοιτάς τα βράδια με νοσταλγία στην καρδιά και δάκρυα στα μάτια.
Να τα κοιτάς τα βράδια.

1 σχόλιο:

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.