Ημέρα όγδοη

Και τώρα σβήνουμε ψυχές φλεγόμενες.
Ψυχές που στάχτη γίνηκαν.
Σε ιερή φωτιά που άναψε το πάθος τους,
για αγάπη.
Και τώρα τις παίρνουμε στα χέρια.
Ευλαβικά τις ντύνουμε με σάβανο λευκό.
Την μαυρίλα τους κανείς να μην θωρεί.
Εφτά ημέρες.
Μοιρολόι.
Και θρήνος κολασμένος.
Και πρίν η έβδομη τον ήλιο ξαποστείλει.
Ακούμπα την καρδιά σου.
Και αφουγκράσου.

Και τώρα;

Και τώρα κοιτάμε τις ψυχές.
Αυτές που σβήσαμε και θάψαμε.
Αυτές που αγαπήσαμε και αφήσαμε.
Να φωτίζουν τον ίδιο ουρανό.
Αυτόν που λατρεύουμε και βλέπουμε.
Με δάκρυα στα μάτια και πόνο στην ψυχή.

Ένα, δύο.

Στάχτη.
Έγινε η ψυχή η δικιά σου στάχτη.
Τι γλυκά θλιβερή που είναι η αγάπη.

Όγδοη μέρα.