Καταραμένη αγάπη

Καταραμένες οι ώρες, το κρίμα και η δόξα.
Κατάρα ανείπωτη το ποίημα τούτο 'δω.
Το αποχαιρετιστήριο δώρο σου.
Έτσι η μετάνοια απο ιδέα σάρκα θε να γίνει.
Και η αγάπη σε κρίμα να αλλάξει.
Το αντίο ηχεί στη σιωπή το τελευταίο τούτο βράδι.
Πάρε την δόξα, την αγάπη και στο καλό.
Μα να προσέχεις.
Γιατί ο δρόμος σου είναι απλωμένος με ροδοπέταλα.
Μα ανάμεσα τους, σε μικρά τεύχη κείτεται η καρδιά μου.
Πρόσεχε τα βήματα σου.
Γιατί πατάς την καρδιά μου.
Πρόσεχε.
Εις το επανιδείν.