Στέκομαι εκεί, μπροστά στην όχθη.
Γύρω μου σκοτεινιά και δέος.
Πόσο γρήγορα πέρασαν όλα...
Πόσο φευγαλέα έζησα την ζωή...
Τώρα πια τι;
Ακούω το κλάμα τους.
Στο βάθος ακούω την οργή τους.
Οι νεκροί φωνάζουν στο ατέλειωτο μαύρο.
Σε αυτό το μαύρο που βασιλεύει παντού.
Οι νεκροί φωνάζουν.
Και εγω βουτάω και σιγά σιγά αφήνω πίσω μου την όχθη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.