Θυμάμαι

Θυμάμαι

Εκείνο το βράδι που πίστεψα.
Σε όλα οσα φάνταζαν παραμυθένια.
Σε εκείνα οπου υπήρχαν μονάχα οι
πιο τρυφερές μου επιθυμίες
καθώς και οι μελωδίες μιας καρδιάς
που δεν είχε μάθει να χτυπά.
Θυμάμαι
Εκείνο το βράδι που πίστεψα.
Στο ακριβότερο μου όνειρο.
Στον μεγαλύτερο μου πόθο.
Στην αγάπη.
Όμως τώρα πια μου έκλεψαν το όνειρο.
Μου πήραν την αγάπη.
Κενό και άδειο το κορμί μου.
Πλανόδιος ερημίτης το μυαλό μου.
Το τέλος ήλθε, μα εγω ακόμα,
Θυμάμαι…