Λογισμός και βήματα

Στέκεσαι κι πάλι στο σημείο που κάποιοι ονόμασαν αρχή.
Στο σταυροδρόμι που ενώνει τις ζωές που ρήμαξε η ζωή.
Στις στάχτες τους πατάς, ανίερος και μόνος.
Να γυρίσεις πίσω η προς τον γκρεμό να πάς;
Η μορφές τους παίζουν στο μυαλό σου σαν ασπρόμαυρη ταινία.
Και μία ξεχωρίζει απο τις άλλες όλες.
Και στάζει η ψυχή σου απο συναίσθημα πνιγμένο.
Και τα μάτια σφίγγεις ούτε δάκρυ να μην χύσεις.
Την χαρά να μην τους δώσεις, στα μάτια τους αγέρωχος να μείνεις.
Θα αντέξεις η θα πέσεις;
Θα φωνάξεις η θα κλάψεις;
Τι απ’όλα την ζωή σου θα λυτρώσει;
Τον άγγελο σου μην ζητάς.
Σε έχει εγκαταλείψει.
Δεν άξιζες σου είπε να αναπνέεις.
Κάνε ένα βήμα πίσω η μπρός.
Κάνε και μην λυπάσαι.
Η ζωή είναι μικρή να την πέρασεις μόνος.
Αλλά και μεγάλη για να την μοιραστείς με κάποιον.
Κάνε ένα βήμα τούτη του λογισμού την ώρα.
Και στης μοίρας στην σκοτεινή αγκάλη παραδώσου.
Ξεκίνα και πάλι απ’την αρχή.
Η το νερό της λησμονιάς πιές και χάσου στο σκοτάδι.
Αμήν.