Le roi est mort-vive le roi

Της ψυχής το κλάμα το φριχτό ακούστηκε στα τάρταρα.

Βογγήξανε οι ουράνοι και οι άγγελοι πιο πέρα.

Νερό δεν ρίχνει ο ουρανός μα της καρδιάς το αίμα.

Το νέκταρ του δαίμονα, της λησμονιάς η βέρα.

Ψυχή και σώμα ανίερος δεσμός, γάμος του θανάτου.

Γιατί κλαίς;

Ώστε είναι ο πόνος σου φριχτός;

Μέχρι να έρθει ο επόμενος ας είναι αυτός ο πιο φριχτός.

Άνθρωπος γεννήθηκες, φθαρτός και αξιολύπητος.

Τα δάκρυα γραφτό είναι να ρίχνεις πιο πολύ απο το γέλιο.

Και μέχρι τα μάτια να σηκώσεις, αεράκι η ζωή και πάει.

Και τώρα γερασμένος αργοπεθαίνεις στο νεκροκρέβατο.

Και απ’έξω ο όχλος δυνατά φωνάζει.

Le roi est mort-vive le roi!

Ο βασιλιάς πέθανε- ζήτω ο βασιλιάς.

Φύσηξε σήμερα.

Πως πέρασε η ζωή...