Δημιουργία

Χωρίς  αρχή και τέλος.
Προϋπήρχες Θεέ μου του χρόνου.
Την πρώτη μέρα δημιούργησες το συναίσθημα.
Και την δεύτερη το έπλεξες με θρήνο και χαρά.
Την Τρίτη μέρα κάλεσες την ψυχή απο τα βάθη της ανυπαρξίας.
Και την τέταρη της έδωσες σκοπό.
Την Πέμπτη μέρα έφτιαξες το σώμα το ανθρώπινο.
Και την έκτη φύσηξες την ψυχή μέσα του να κατοικεί.
Την έβδομη έσυρες απο το χάος τα βάρη των αιώνων.
Και άσπλαχνα τα εναπόθεσες στην ανθρώπινη ψυχή.
Και έτσι πριν γεννηθώ.
Γραφτό μου ήταν χίλιους αιώνες θάνατο να ζήσω.
Για μερικές στιγμές ζωής.
Καλύτερα στην άβυσσο να μ’άφηνες.
Στο κενό.
Στο ανύπαρκτο γιατί.